Συνέντευξη με τον λογοτέχνη Χρήστο Θ. Παπαγεωργίου - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήσει μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν (ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ έως 31/3/2019). Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του πρώτου τόμου της «Ηλεκτρονικής Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία θα συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book. 

Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε τον λογοτέχνη, Χρήστο Θ. Παπαγεωργίου, ο οποίος συμμετέχει στην ««Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό του έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία. 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ Θ. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

1. Αν έπρεπε να δώσετε έναν ορισμό για τη λογοτεχνία, ποιος θα ήταν αυτός;

Λογοτεχνία είναι η τέχνη του λόγου, με άλλα λόγια μία από τις καλές τέχνες που χρησιμοποιεί σαν εκφραστικό μέσο τον λόγο και περιλαμβάνει όλα εκείνα τα προϊόντα λόγου που χαρακτηρίζονται από «λογοτεχνικότητα».

2. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;

Ένα καλό λογοτεχνικό έργο λειτουργεί σαν καθρέφτης χαρακτήρων όπου πολλές φορές αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας. Συνολικά είναι μια απεικόνηση καταστάσεων, προβληματισμών και συναισθημάτων όπου υιοθετούνται πρότυπα οδηγοί ή προς αποφυγή. Όλα αυτά συνιστούν ένα είδος κάθαρσης ή μία διέξοδο στον σκεπτόμενο σύγχρονο άνθρωπο. 

3. Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;

Δυστυχώς η ποίηση στις ημέρες μας μαστίζεται από προχειρότητα με κοινότυπες εκφράσεις και νοήματα. Εν τούτοις νέες ελπιδοφόρες φωνές θα της δώσουν τη θέση που της αξίζει.

4. Και τώρα μία δύσκολη ερώτηση. Τι σημαίνει για σας ποίηση;

Τρόπο ζωής.

5. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;

Έγραψα το πρώτο μου ποίημα σε ηλικία 12 ετών. Έτσι απλά, χωρίς να ξέρω γιατί.

6. Γιατί γράφετε;

Γράφω από ανάγκη, από μια εσωτερική παρόρμηση που με οδηγεί σαν υπνωτισμένο μπροστά στην οθόνη του υπολογιτή μου.

7. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας; 

Τα περισσότερα ποιήματα μου είναι ανθρωποκεντρικά, μιλούν δηλαδή για τον άνθρωπο, είτε αυτός παλεύει ενάντια το πεπρωμένο του είτε παραμένει σιωπηλός και υποταγμένος σε αυτό.  

8. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;

Ήδη πρέπει να το έχετε καταλάβει. Ασχολούμαι σχεδόν αποκλειστικά με την ποίηση.

9. Μιλήστε μας για το λογοτεχνικό σας έργο.

Θα αναφερθώ κυρίως στην δεύτερη περίοδο της ποιητικής μου δραστηριότητας, η οποία ξεκινά το 1998. Από την πρώτη περίοδο που τερματίζεται το 1970 σώζεται μόνο μία ποιητική σύνθεση σε ελεύθερο στίχο. Η σύνθεση αυτή βρέθηκε πρόσφατα ξεχασμένη σε μια αποθήκη και, επειδή την θεώρησα απορριπτέα, την έγραψα ξανά σαν μια συλλογή ποιημάτων που συνδέονται εννοιολογικά μεταξύ τους και θα εκδοθεί εν καιρώ. Κατά την δεύτερη λοιπόν δημιουργική μου περίοδο τα πρώτα μου ποιήματα ήταν έμμετρα. Σιγά - σιγά όμως στράφηκα στον ελεύθερο στίχο και η συντριπτική πλεοψηφία των ποιημάτων μου μετά το 2013 είναι σε ελεύθερο στίχο.

10. Πείτε μας λίγα λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο που έχει τίτλο: «Πύρινες Σταγόνες σε Θολό Τοπίο». 

Είναι μια συλλογή 60 έμμετρων ποιημάτων τα περισσότερα των οποίων έχουν γραφεί την περίοδο 2010 - 2013 εν μέσω κρίσης. Τα ποιήματα αυτά εστιάζουν, με κριτική συχνά διάθεση, στα προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου σε σχέση με τον περιβάλλοντα κοινωνικό χώρο, ενώ δε λείπουν οι αναφορές στην σκληρά δοκιμαζόμενη Ελλάδα.

11. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;

Η αγαπημένη μου ώρα δεν προσδιορίζεται χρονικά, παρά μόνο από την έμπνευση και την διάθεση για δημιουργία.

12.  Πως είναι η ζωή ενός λογοτέχνη στα χρόνια της κρίσης;

Σε όλες τις περιόδους ο λογοτέχνης δέχεται ερεθίσματα, πόσο μάλλον στα χρόνια της κρίσης που δοκιμάζεται κι αυτός μαζί με τους συμπατριώτες του.

13. Πως θα χαρακτηρίζατε τη λογοτεχνική παραγωγή σήμερα;

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπάρχει σήμερα μία υπερπαραγωγή λογοτεχνικών έργων που δε συμβαδίζει πάντα με την ποιότητα.

14. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός Best Seller;

Η εμπορικότητά του. Αν μάλιστα συμβαδίζει και με την ποιότητα τότε μιλάμε για το απόλυτο.

15. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε; 

Αναμφισβήτητα θα επιλέξω το έντυπο. Η γοητεία του χαρτιού είναι αξεπέραστη.

16.  Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;

Να γράφει από ανάγκη και όχι με την προσδοκία της επιτυχίας.

17. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;

Το βιβλίο «Οι μολυβένιοι στρατιώτες» της Ουκρανής Svetlana Alexievich, που απεικονίζει μέσα από μαρτυρίες Σοβιετικών την φρίκη του πολέμου στο Αφγανιστάν. 

18. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Ο William Shakespeare, ο Oscar Wilde, ο James Joyce, ο Charles Dickens, ο Fyodor Dostoevsky, ο William Faulkner, ο Ernest Hemingway, η Virginia Woolf, ο Hermann Hesse, ο Ismail Kadare, οι δικοί μας M. Καραγάτσης, Αντώνης Σαμαράκης, Γιάννης Σκαρίμπας  και Νίκος Καζαντζάκης και πολλοί άλλοι. Από τους ποιητές ξεχωρίζω τους: Charles Baudelaire, Guillaume Apollinaire, Rainer Maria Rilke, Paul Eluard, Κωνσταντίνο Καβάφη, Κωστή Παλαμά, Γιώργο Σεφέρη, Οδυσσέα Ελύτη και Γιάννη Ρίτσο.

19. Ποια είναι τ’ αγαπημένα σας βιβλία;

Τα βιβλία που ξεχώρισα είναι: «Για ποιον χτυπά η καμπάνα» του Ernest Hemingway, «Σιντάρτα» του Hermann Hesse, «Ο στρατηγός της νεκρής στρατιάς» του Ismail Kadare και «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη.

20. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;

Να εκδώσω όλο αυτό το ανέκδοτο υλικό που είχα για χρόνια φυλαγμένο στο συρτάρι  και να συνεχίσω να δημιουργώ.

*     *     *

ΟΙ ΠΡΟΣΟΨΕΙΣ ΤΩΝ ΗΤΤΗΜΕΝΩΝ
(του Χρήστου Θ. Παπαγεωργίου) 

Φεύγω λοιπόν
σαν πουλί που αποδημεί
για να βρει 
το δικό του καλοκαίρι
σαν ανάσα
που προσπερνά το ανεκπλήρωτο
και χαράζει πορεία
ανάμεσα σε κήπους
που ανθοφορούν
σαν επιφώνημα ελπίδας
σε μονόδρομο ονείρων. 

Αποστηθίζω τα χρώματα.

Κόκκινο
γκρίζο
μαύρο.

Νευρώδεις διαβαθμίσεις
της προθυμίας των αντιθέσεων.

Φωτιά
σύννεφο
άβυσσος.
Αποκαλύπτομαι στα χρώματα.

Πράσινο
γαλάζιο
λευκό.

Αρμονικές συνυπάρξεις
σε περίτεχνους σχηματισμούς
αποκατάστασης.

Δάσος
θάλασσα
αθωότητα.

Υποκλίνομαι στα χρώματα.

Η ομορφιά του τυχαίου
εγκυμονεί
αποδοχή του απόλυτου.

Επισημαίνω παραφωνία
στις φτιασιδωμένες προσόψεις
των ηττημένων.

Φεύγω λοιπόν.

ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΠΟΥΛΙ
(του Χρήστου Θ. Παπαγεωργίου) 

Το γαλάζιο πουλί
που φτερούγισε στο καταχείμωνο
στάθηκε στο παράθυρό μου.

Έμεινε για λίγο διστακτικό
έριξε ολόγυρα
διερευνητικές ματιές
κοίταξε μέσα
και χτύπησε με το ράμφος του 
το τζάμι.

Άνοιξα
με προσποιητό ενδιαφέρον
το παράθυρο.

Ένα μικρό
τετράγωνο κομμάτι χαρτί
που ήταν περασμένο
με μεταξωτή κλωστή
στο αριστερό του πόδι
έγραφε με ανεξίτηλα γράμματα:

«ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΕΛΠΙΔΑ
ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΗ ΦΩΤΙΑ
ΑΠΕΧΘΑΝΕΤΑΙ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
ΤΡΕΦΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΣΠΟΡΟΥΣ».

Του άφησα στο πρεβάζι
τα λιγοστά ψίχουλα
που είχαν απομείνει
από το τραπέζι
της προηγούμενης ημέρας.

Ύστερα
έκλεισα το παράθυρο ερμητικά
και του γύρισα την πλάτη.

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΦΟΥΣΤΑΝΙ
(του Χρήστου Θ. Παπαγεωργίου) 

Την είδα
σε μια πτυχή του απομεσήμερου
να διασχίζει το πλήθος
με κείνο το αγέρωχο βήμα
που κάνει το κορμί να μοιάζει
με το λίκνισμα της άνοιξης
στην επέτειο της φωτιάς.

Φορούσε ένα κόκκινο φουστάνι
που θύμιζε τριαντάφυλλο
την ώρα της εξομολόγησης των
χρωμάτων
εκεί που οι αναστολές απωθούνται
από το παραλήρημα
ενός αναπάντεχου πόθου.

Έμεινα ακίνητος να την κοιτάζω
μέχρι που χάθηκε
στην απέναντι γωνία του δρόμου.

Θα μπορούσα 
να μιλάω ώρες ατέλειωτες
για την οπτασία της στιγμής
για τη φευγαλέα αποπλάνηση του νου
για το σκίρτημα του ανέφικτου
μα πιο πολύ
θα μπορούσα να μιλάω
για ό,τι με αφόπλισε
την εικόνα που έφευγε
και γινόταν κουκίδα
στο βάθος του ανεκπλήρωτου
σαν μια απρόβλεπτη συνάντηση
με τους τίτλους τέλους
επιδέξια βαλμένους στην αρχή
σαν μια ιστορία
που δεν μπόρεσε
να αποκτήσει υπόσταση
το κόκκινο φουστάνι
που όχι άδικα
τράβηξε την προσοχή μου.

Το κόκκινο φουστάνι.

Τύλιγε απροκάλυπτα το κορμί της
και πρωταγωνιστούσε
σαν μια πινελιά αυταπάτης
στα μάτια των επίδοξων εραστών
του εφήμερου.

Τότε ήταν
που αγάπησα το κόκκινο
και υποκλίθηκα σε αυτό
για την αυθάδεια της ομορφιάς του.

*     *     *

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΧΡΗΣΤΟΥ Θ. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Ο Χρήστος Θ. Παπαγεωργίου γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Φυσική και έκανε μεταπτυχιακό στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάζεται στην Πολιτική Αεροπορία. 
Έγραψε τους πρώτους του στίχους σε ηλικία 12 ετών. Μέχρι τα 20 του χρόνια δούλευε κυρίως πάνω στα παραδοσιακά μέτρα. Ακολούθησε μακρά περίοδος σιωπής, που τερματίστηκε εξαιτίας ενός τυχαίου γεγονότος. Στη δεύτερη αυτή παραγωγική φάση απελευθέρωσε το στίχο του, δίχως όμως να εγκαταλείψει τις παραδοσιακές φόρμες. 
Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε ομαδικές συλλογές, σε λογοτεχνικά περιοδικά και στο διαδίκτυο.  Έχει εκδώσει την Ποιητική Συλλογή «Πύρινες σταγόνες σε θολό τοπίο» (Αθήνα: Εκδόσεις Πνοές Λόγου και Τέχνης, 2018).

*     *     *

ΑΝ ΘΕΣ ΚΑΙ ΣΥ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙΣ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ: 

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

ΚΑΙ ΣΤΗΝ 

ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΣΥΧΡΟΝΩΝ 

ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

ΠΑΤΗΣΕ 

Εδώ!