Συνέντευξη με τη λογοτέχνιδα Νατάσσα Θάνου - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήσει μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν (ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ έως 31/3/2019). Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του πρώτου τόμου της «Ηλεκτρονικής Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία θα συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book. 

Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε τη λογοτέχνιδα, Νατάσσα Θάνου, η οποία συμμετέχει στην «Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό της έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΝΑΤΑΣΣΑ ΘΑΝΟΥ

1. Αν έπρεπε να δώσετε έναν ορισμό για τη λογοτεχνία, ποιος θα ήταν αυτός;

Η λογοτεχνία...
Δεν περιορίζεται...
Δεν φυλακίζεται...
Είναι:
Ο λόγος...
Του κάθε λογοτέχνη...
Που σαν ελεύθερο πουλί...
Πετά στον δικό του ουρανό...

2. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;

Ένα ταξίδι …
Σε θάλασσες... 
Με θησαυρούς γνώσεων 
Με φάρους αφυπνίσεων ... 
Συνειδήσεων …
Ένα ταξίδι...
Στον κόσμο της φαντασίας …
Μια φαντασία...
Συνυφασμένη με την πραγματικότητα...
Μια πραγματικότητα...
Μπλεγμένη με το όνειρο...
Που σε ταξιδεύει...
Σε γαληνεύει...
Ξεφεύγεις απ’ την πραγματικότητα...
Μια πραγματικότητα …
Που χωρίς όνειρα...
Είσαι χαμένος στον ρεαλιστικό …
Ψυχρό κόσμο της...

3. Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;

Βρισκόμαστε στην τροχιά της  Τεχνολογίας, όταν σταματήσει να γυρίζει...
Θα ανθίσει και θα πλημμυρίσει τις κουρασμένες ψυχές στην όμορφη αγκαλιά της, χαρίζοντας το όμορφο άρωμα  της... 

4. Και τώρα μία δύσκολη ερώτηση. Τι σημαίνει για σας ποίηση;

Το κελάϊδισμα των πουλιών …
Η λάμψη των αστεριών...
Ο ήλιος , τα σύννεφα …
Τα κύματα στα βράχια...
Κάνουν την ψυχή  να χτυπά...
Δίνουν  φως στην καρδιά …
Να πετάξει μακριά...
Ψηλά με τα πουλιά …
Στον δικό μου ουρανό...
Χαράζω... 
Ζωγραφίζω …
Με τα δικά μου χέρια...
Τα χρώματα της ψυχής μου...
Και τον χαρίζω …
Με αγάπη και σεβασμό...

5. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;

Από την εφηβική μου ηλικία, ξεκίνησα με ποίηση, που έβγαινε από μέσα μου... 

6. Γιατί γράφετε;

Είναι εσωτερική καταιγίδα της ψυχής, που ξεσπάει , και πλημμυρίζει...
Και μετά ο ήλιος φωτίζει...  
Χαρίζοντας την νηνεμία …
Την γαλήνη και ηρεμία...   

7. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας; 

Τα πάντα που θα κάνουν την καρδιά να πάλλεται και την ψυχή να δονείται, γιατρός η πένα...

8. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;

Με Παραμύθι και ποίηση...

9. Μιλήστε μας για το λογοτεχνικό σας έργο.

Είναι ένα κουτί με Παραμύθια σε έντυπη και σε ηλεκτρονική μορφή, όπου το κλειδί το παίρνουν, όσοι θέλουν , και ένα κουτί ανοικτό σε όλο το Αναγνωστικό  κοινό...
Και με την ποίηση ταξιδεύω με δωρεάν εισιτήριο, όσοι επιλέξουν το καράβι :Δόνα Αμαρυλλίς με αγάπη και σεβασμό... Και σε κάθε πίνακα συμμετοχής μου με χρώματα δικά μου και των άλλων ζωγράφων, με τα δικά τους χρώματα...προσφέροντας τον πίνακα σε όλους τους Αναγνώστες...σε ξένες και Ελληνικές  βιβλιοθήκες...     

10. Πείτε μας λίγα λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο που έχει τίτλο: «Δόνα Λαμπηδόνα».

Το εμπνεύστηκα την ημέρα της Παναγίας το έβαλα στο συρτάρι των αρχείων μου το έδωσα στην Unesco όπου βραβεύτηκε , από τότε άρχισε το ταξίδι της...  ». 

11. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;

Το βράδυ με την ησυχία της νύχτας... 

12.  Πως είναι η ζωή ενός λογοτέχνη στα χρόνια της κρίσης;

Η κρίση χτυπάει κάθε τι , η ζωή είναι ωραία όταν δεν θέλεις πολλά, οπότε την κρίση την αφήνεις μακριά... 

13. Πως θα χαρακτηρίζατε τη λογοτεχνική παραγωγή σήμερα;

Παραγωγική ...

14. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός Best Seller;

Το θέμα να αγγίζει όλες τις καρδιές...

15. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε; 

Το έντυπο είναι η χαρά του δημιουργού να το πιάσει στα χέρια του , να το αγγίξει...
Τώρα όμως θα επέλεγα την ηλεκτρονική μορφή , γιατί είναι η εποχή της Τεχνολογίας...

16.  Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;

Να συνεχίζει να κρατάει την πένα...

17. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;

«Το λουλούδι της ερήμου».

18. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Καζαντζάκης Νίκος, Παπαδιαμάντης Αλέξανδρος, Όσκαρ Ουάιλντ, Χαλίλ Γκιμπράν

19. Ποια είναι τ’ αγαπημένα σας βιβλία;

Το :Λάθος του Σαμαράκη...Ο παίκτης του Ντοστογιέφσκι...  

20. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;

Ο καλύτερος και πιστός μου φίλος η πέννα , που θα συνεχίζει να τυπώνει και να συμπληρώνει...
Έκδοση σε έντυπη μορφή... 

*     *     *

Ο ψευτούλης γαϊδαρούλης

(της Νατάσσας Θάνου)

Ήταν κάποτε παιδιά ένας γάιδαρος με πονηριά ! 

                       Ποιός θα μπορούσε να φανταστεί 
                       γάιδαρο πρώτο χορευτή..
                       Ένας γάιδαρος γκριζούλης
                       όμορφος και πονηρούλης!
                       
                      Την δουλειά ,είχε κουραστεί             
                      Το μυαλό του πονηρά, έβαλε να σκεφτεί!
                      Τον χτυπημένο, βαριά   
                      έκανε , στα πόδια του τα γέρα!

Έτσι ο πονηρός  γάιδαρος, το βράδυ, γύριζε στα κλαμπ και χόρευε, μέχρι το πρωί.  Και όταν ο ήλιος του έλεγε  «καλημέρα»,αυτός έκλεινε τα μάτια του αρρωστημένα!  Και   έλεγε όλο χάρη γεμάτος με καμάρι .. 

     
                      «Οι άνθρωποι μ'έχουν  στα αλώνια
                        Εγώ θέλω να `μαι στα σαλόνια !!
                        Κόκκινα μποτάκια εγώ φορώ 
                        και κόκκινο παπιγιόν στο λαιμό!!»

                        
                       Πρώτος είμαι, στο χορό!! 
                       Πάνω κάτω ,χοροπηδώ !!!
                       Και όλοι πάνε, στην άκρη
                       Μην τους βγάλω, κανένα μάτι!!!

Έτσι πέρασαν μέρες εκατό και το αφεντικό ,του έφερε το γιατρό!!!
Τον εξέτασε καλά ,δεν
βρήκε  τίποτα πάει στραβά!!!
Όλα πήγαιναν ρολόι ,μα αυτός ήταν ψεύτης ,από σόι!!!
Και είπε στο αφεντικό του ,αμέσως αυτός ,που δεν ήταν καθόλου πονηρός.          -«Αυτός ,είναι ψεύτης και κομπογιαννίτης, ψευτογιατρός.»
-«Άλλον βρες μου ,αφεντικό ,που να χει λίγο μυαλό!!!»
-Το καλό αφεντικό έψαχνε για καλό γιατρό. 
Στην πόλη πήγε τη μεγάλη, βοήθεια να ζητήσει άλλη!!!
Τον καλύτερο γιατρό τότε βρήκε. 
Ραντεβού του έκλεισε, το δίχως 
άλλο, τον γάιδαρο του να δει τον αρρωστημένο!!!
-Το βράδυ ο γάιδαρος πήγε φυσικά ,στο στέκι το δικό του . 
Και χόρεψε πάλι ξανά, μέχρι το πρωί, συνεχόμενα !!!
Και εκεί που είχε κουραστεί φοβερά …
Στο πάτωμα βρέθηκε με τα ποδιά του ψηλά!!! 
Έβαλε μια δυνατή φωνή και όλοι ανησύχησαν πολύ!!! 
Τον γάιδαρο προσπάθησαν να σηκώσουν ,ένα χέρι βοηθείας να του δώσουν. 
Όμως αυτός δεν μπορούσε να σταθεί , τα πόδια του τα γερά , είχαν κουτσαθεί!!! 


                       Τι φοβερό και τρομερό 
                       που έπαθα εγώ !!!


                     Ψέματα ,δε θα ξαναπώ
                       στο αγαπημένο μου, αφεντικό!!


Έτσι ο γάιδαρος, ο ψευταράς, έκατσε μέρες εκατό, χωρίς να κάνει χορό!!! Και του έγινε μάθημα παιδιά ,ψέματα να μην ξαναπεί ξανά!!!

Και τώρα  παιδάκια  τα μπερδεματάκια :

-«Ένας  γάιδαρος ,  ψευτούλης –τούλης,γαιδαρούλης  –ρούλης  ψευτογαιδαρούλης –ρούλης,
και γκριζούλης.»

«Τον άρρωστο ,  αρρωστημένο , με πονηριά , πονηράδα,  έκανε  ο ψευτοάρρωστος  ψευτούλης, γκριζούλης, γαϊδαρούλης.»

-«Ένας, γάιδαρος,  γαϊδαρούλης, γκριζούλης,  πονηρούλης, χορευτής, τρανός, ο γκριζογαιδαρούλης – ρούλης.»

«Ένας  γάιδαρος , χορευταράς ,  αν και κοιλαράς , φιγούρες  κάνει  πολλές,  τρελές παρδαλές, τρελοπαρδαλές , τρελίτσες , με κοιλίτσες, πάνω,  κάτω  και τρελαμένα  πόδια  με μποτάκια ,που βγάζουν  ματάκια!»

«Μες στο στριφογυριστό το τρελό  και ξέφρενο  χορό  τα πόδια του τα τρελά γκρεμίζονται  γκρεμοτσακίζονται και να με τα πόδια ψηλά φωνάζει  δυνατά!»

«Και ο ψευτογαιδαρούλης –ρούλης , πονηρούλης –ρούλης, τσακίστηκε        γκρεμοτσακίστηκε , κουτσάθηκε , κουτσαβλάθηκε!»

«Και ο γαϊδαρούλης , ο καημενούλης ,   ο χαζούλης , πήρε  πένα  και χαρτί  ψέματα ψεματάκια, να μην ξαναπεί- πει!»

Αγαπητά  μου παιδάκια , πάρτε  ένα μπερδεματακι, ξεμπερδεματάκι  και πείτε το πολλές φορές….
Εάν μπερδευτείτε , να ξεμπερδευτείτε, καλά  ξεμπερδέματα!!

Της Ελευθερίας ποιητή…
(της Νατάσσας Θάνου)

Ω !! μεγάλε, ένδοξε, ποιητή…
Tης ελευθερίας, εμπνευστή…
Η επανάσταση του εικοσιένα…
Mεγάλη έμπνευση για σένα…

Τα λόγια σου, σηκώνουν στον αέρα…
Tην ελληνική μας την σημαία…
Λόγια που ανεβάζουν, το ηθικό…
Ψηλά, στον αέρα, τον γαλανό…

Η μια αγάπη του, για την Ελλάδα…
Εκφράστηκε με το επίσημο εθνικό άσμα…
Συνοδεύει την σημαία στην έπαρση και υποστολή…
και λέγεται με σθένος σε κάθε επίσημη τελετή…

Η άλλη του αγάπη, για την θρησκεία…
Εκφράζεται βαθιά μέσα από την πεζογραφία…
<< Που σαν θυμίαμα, προσευχή, αναπέμπτουν Θεό
λόγια αγάπης του στο έργο του το συγγραφικό…

Ω!! Σολωμέ, Σίλλερ του Ελληνισμού
με το ύψιστο, της ψυχής σου, πάθους ποιητικού …
Με τον αγωνιστικό σου φιλελευθερισμό
Στο μεγάλο σου έργο το συγγραφικό…

Τιμή σε σένα με τον <Χρυσό Σταυρό>
Για τον αγώνα σου τον ποιητικό…
Στον αγώνα του λαού για ανεξαρτησία…
Λόγια καρδιάς για την Ελλάδα με αξία…

Ω!! πρωτεργάτη της Επτανησιακής σχολής
Της Δημοτικής μας γλώσσας ο καλλιεργητής….
<Υποτάξου πρώτα στην γλώσσα του λαού…
Λόγια μεγάλα του μεγάλου Σολωμού…

Άκου τον θρήνο της σιωπής!!!
(της Νατάσσας Θάνου)

-Να σας συστηθώ: με λένε Οδυσσέα,  πηγαίνω Γ΄ Λυκείου, σε ειδικό σχολείο, για παιδιά με ιδιαιτερότητες, η ζωή με έχει καθηλώσει σε ένα καροτσάκι, το ανήμπορο κορμί μου κινείται πάνω σε ρόδες, δεν πατάω στα πόδια μου, είμαι όμως ευνοούμενος, σε σχέση με τα άλλα παιδιά,  στο ότι το μυαλό μου λειτούργει, συλλαμβάνει, αντιλαμβάνεται, σε ότι συμβαίνει στο περιβάλλον χώρο μου,  καθώς και έξω από αυτόν.
-Μπορεί να μην πατώ, στα ακούνητα πόδια μου, έχω όμως φτερά και πετάω,  όπου θέλω εγώ, με τα φτερά της φαντασίας μου και έτσι ονειρεύομαι, συνειδητά ότι θελήσει η καρδιά. Η οποία χτυπά δυνατά και καρδιοχτυπά , με έναν παλμό που αυτή ξέρει κάθε φόρα.
-Μην με κοιτάς εξωτερικά, μην δείχνεις,  με το βλέμμα σου την λύπη και τον οίκτο σου, το διαβάζω στα μάτια σου και μου είναι λυπηρό. Μπορείς πέρα από αυτό , να αγγίξεις την καρδιά μου και να καταλάβεις, πως νιώθω και αισθάνομαι. Μπορώ και εγώ  να καταλάβω, το πως αισθάνεσαι  και εσύ για εμένα, οπότε μην μου δείχνεις τον < οίκτο σου >, μόνο : < ΑΓΑΠΗ > αναζητώ τίποτα άλλο. Τον οίκτο σου τον αναγνωρίζω, αμέσως και τον αντιλαμβάνομαι, δεν αξίζω, τέτοια αντιμετώπιση. Θα μπορούσες  να είχες και εσύ, την ίδια ιδιαιτερότητα, να ήμουν εγώ στην θέση σου , αλλά έχεις το προτέρημα, δεν είσαι σαν εμένα. Αυτό το όμορφο δώρο του Θεού , το να είσαι γερός, αρτιμελής  και να πατάς στα πόδια σου. Θα πρέπει  να δοξάζεις τον Θεό και να μην παραπονιέσαι συνέχεια, για το παραμικρό, είναι αμαρτία, αυτό που κάνεις , ενώ τα έχεις όλα. Δεν έχεις λεφτά θα δουλέψεις,  θα αποκτήσεις, δεν έχεις φαγητό,  μπορείς να το φροντίσεις , δεν έχεις σπίτι, δεν πειράζει, σιγά- σιγά, θα γίνει και αυτό.
-Τα παραπάνω μπορείς να τα κερδίσεις, έχεις τα πόδια σου περπατάς, κινείσαι πας όπου θέλεις, ενώ εγώ δεν μπορώ, με το καρότσι, να πάω όπου θέλω. Πρέπει να έχω συνοδό για τις δύσκολες  περιπτώσεις, ευτυχώς που τα χέρια μου λειτουργούν  και μπορώ και τα κινώ. Δεν μπορώ να πάω, όμως παντού, δεν υπάρχουν οι υποδομές.
-Πριν μήνες, βγήκα με το : < Σκούτερ >  στο δρόμο και με παρέσυρε, απρόσεκτος οδηγός, δέκα μέτρα μακριά, σύρθηκα κάτω αστραπιαία, ευτυχώς που δεν κτύπησα το κεφάλι μου, το πόδι μου και το χέρι μου έσπασα, κάνοντας πολλαπλά, οδυνηρά  χειρουργεία. Ήμουνα χάλια, έβαλα και μια λάμα στο πόδι, και τώρα έχω γίνει και μετεωρολόγος στην αλλαγή θερμοκρασίας,  πονάνε, φοβερά τα πόδια μου, τα κόκαλα μου. Τρίζω τα δόντια μου από τον αφόρητο πόνο, για να μην πάρω παυσίπονα!!
-Για όλα αυτά που σου λέω και άλλα πολλά που δεν περιγράφονται και κάνουν την καρδιά μου να πονάει, να λιγάει, να παραπονιέται, αλλά για λίγο. Μια φωνή φωνάζει
< ψηλά το κεφάλι >, δυνατά, μην λυγίζεις, κοιτά τους συμμαθητές σου , σε χειρότερη κατάσταση. 
-Ο ένας, δεν μπορεί να εκφραστεί, να αρθρώσει λέξεις, με δυσκολία βγάζει άναρθρες κραυγές, ο άλλος δεν μιλάει καθόλου, κουνάει μόνο μάτια, με ακινητοποιημένο το κεφάλι, τα πόδια, τα χέρια δεν πιάνουν τίποτα. Και ο χειρότερος από όλους ο Δαυίδ ο οποίος, είναι ξαπλωμένος (σαν μωρό, είναι το μεγάλο μας μωρό, δεν μιλάει, μόνο χαμογελάει, είναι στον δικό του κόσμο, γιατί εκεί μόνο μπορεί να επιβιώσει, βλέποντας την ζωή με άλλη ματιά, την ματιά ενός μωρού, ακούει και γελάει, δείχνοντας σου ότι αντιλαμβάνεται, το χαμόγελο του η επαφή με τον έξω κόσμο, έπειτα βυθίζεται στον δικό του….. αδιαφορώντας στο τι γίνεται, δίπλα του) Και έτσι βλέποντας τους σταματώ και θεωρώ τον εαυτό μου: <προνομιούχο>!!
-Τελειώνω το σχολείο ,διαβάζω εντατικά , καθώς όνειρο μου είναι να γίνω ορθοπεδικός, πιστεύω θα τα καταφέρω, θέλει  διάβασμα και προσπαθώ όσο μπορώ. Θέλω να γίνω κάτι για τον εαυτό μου, για να αποδείξω στους  γονείς μου, ότι αξίζω, γιατί με αγαπούν και με σκέπτονται, κάθε στιγμή. Η αγάπη τους, μου δίνει δύναμη να συνεχίσω, να διαβάζω, τους θαυμάζω, και τους αγαπώ, είναι διπλά μου κάθε στιγμή, δεν παραπονιούνται καθόλου, έχουν δύναμη: <μεγάλη δύναμη ψυχής >, σε κάθε κλάμα μου είναι δίπλα μου ,  ο Θεός να τους έχει καλά, να τους προστατεύει, για να μπορούν να με βοηθάνε, όσο τους έχω ανάγκη. Και λόγο ιδιαιτερότητας, χαίρομαι που έχω αυτούς τους γονείς, ότι θέλω το έχω, το σπίτι μου, το έχουν φτιάξει, με ιδιαίτερη σκάλα να ανεβαίνω, να κατεβαίνω, τα πάντα είναι φτιαγμένα για να βοηθούν τις ανάγκες μου . Έχω και άλλα δυο αδέλφια, έναν μεγαλύτερο που με βοηθάει πολύ ,και μια αδελφούλα δέκα χρονών, που την αγαπώ, με αγαπάει και με βοηθάει σε ότι χρειάζομαι. Έχουμε έναν σκύλο τον : < Σνούπυ >, μ’ αγαπάει και την ουρά του, συνέχεια  κουνάει,  παίζει με αυτή, κυνηγώντας την να την πιάσει, τον βλέπω και γελάω, γύρω –γύρω που τρέχει ασταμάτητα, κάνοντας κύκλους, γύρω από το μακρύ, κοντό,  σώμα του. Το βράδυ κοιμάται στο κρεβάτι μου, είναι η πιο ζεστή θερμοφόρα, μου ζεσταίνει τα παγωμένα ακίνητα πόδια μου, ελαττώνοντας τον πόνο από την υγρασία που νιώθω, μοιραζόμαστε, την αγάπη και θαλπωρή καθώς και τα όνειρα .
-Εσύ συνονόματε, που σταμάτησες να κάνεις όνειρα, έχεις όμως τα πόδια σου , μπορείς να αθλείσαι, να κάνεις ότι θέλεις, πηγαίνεις όπου θέλεις. Ξέρεις  πως θα ήθελα δυο πόδια γερά να με στηρίζουν, να περπατούσα σαν εσένα, που μερικές φορές, σκέπτεσαι και να σηκωθείς από την καρέκλα και τον υπολογιστή σου.
-Βγες  έξω να χαρείς την ζωή, να κάνεις πράγματα που σου προσφέρει απλόχερα, μην λες  δεν μπορώ,  η προσπάθεια  μετράει, μην κλείνεσαι στον εαυτό σου.
Πήγαινε με τους φίλους σου, ζήσε την κάθε στιγμή,  την ζωή, άκουσε τα πουλιά που ελεύθερα πετάνε και τραγουδάνε, δες τον ήλιο που σου χαμογελάει. Περπάτα αντίθετα στον άνεμο, να μετρηθείτε στην δύναμη, να τρέξεις, τόσο όσο, να μην αντέχεις άλλο, να μην σε κρατούν τα πόδια σου τα γερά.
Τι σημαντικό που έχεις   τα πόδια σου, είσαι αρτιμελής , μπορεί να μην το καταλαβαίνεις, αλλά αυτά σου δίνουν : μεγάλη δύναμη, τόση που σε κάνει πιο δυνατό, σε σχέση με εμένα!! Κοίτα εμένα και τους άλλους φίλους μου, που υποφέρουν, είναι ακινητοποιημένοι, σε ένα καροτσάκι, άλλοι δεν μπορούν να μιλήσουν.
-Άκου τις άναρθρες, δυνατές, κραυγές του Παυσανία, που σπάνε την αρμονία της  ησυχίας και ενώνονται με το κλάμα του ανέμου, όπου γίνετε ο θρήνος της σιωπής, και αρχίζει και κλαίει και αυτή, μαζί τους , κάνοντας τα πουλιά να σιωπούν, να θρηνούν, κάνοντας τα φύλλα να χορεύουν, τον χορό του θρήνου, ασταμάτητα, και ο ουρανός να δακρύζει, από την θλίψι του και να κλαίει πρώτα σιγά- σιγά μετά γρήγορα και γοερά, πλημυρίζοντας, με δάκρυα τα πάντα, σβήνοντας την λύπη, που πλημυρίζει τις καρδίες μας!!
- Μια λύπη, με αμέτρητα γιατί, που σβήνουν και χάνονται, μέσα στο απέραντο σύμπαν, που είμαστε εμείς τα λαβωμένα πουλιά , με  τις πληγωμένες φτερούγες , με τα  πληγωμένα πόδια, με  το πληγωμένο και θολό μυαλό, και άλλα ακινητοποιημένα, πληγωμένα, όμορφα, άσπρα, περιστέρια, μέσα στο μαύρο χώμα της θλίψης!!!
-Και εσύ αετέ με τα δυνατά φτερά , δεν είσαι ικανοποιημένος με την ελεύθερη ζωή που σου προσφέρεται, θέλεις πολλά, αλλά κάνεις λίγα, μπορείς αλλά δεν κάνεις, δεν προσπαθείς, τα δυνατά σου φτερά  δεν τα χρησιμοποιείς, να πετάξεις ψηλά στους αιθέρες, να νιώσεις, την ελευθερία , την αίσθηση της κυριαρχίας, να αγκαλιάσεις τον ουρανό, να σε χαϊδέψει και αυτός, με το γαλανό χέρι του, δείχνοντας σου την αέρινη γαλάζια του αγάπη!!
-Και μέσα στην θλίψη σου, χωρίς να το καταλάβεις, πέφτεις στην : <μαύρη τρύπα>, πληγώνεις, τις δυνατές φτερούγες σου, το σώμα σου γεμίζει αμυχές,  και πέφτεις –πέφτεις , βυθίζεσαι στο σκοτεινό, απέραντο: < μαύρο κόσμο, των Ναρκωτικών >. Νόμιζες , ότι θα έβρισκες, κάτι όμορφο, διαφορετικό και βυθίστηκες στον κόσμο της καταστροφής σου. Άφησες τις φτερούγες σου και έπεσες μέσα στο χάος, αντί να τις σηκώσεις προτίμησες, να τις κλείσεις, να τις πληγώσεις. Άνοιξε τα μάτια σου, να φωτίσουν το μαύρο σκοτάδι, και να δεις το φως, της ελευθερίας, που αχνοφαίνεται από μακριά, να ξανανοίξεις τις φτερούγες σου και να πετάξεις στον όμορφο γαλάζιο ουρανό.
-Τα Ναρκωτικά, φορώντας την μάσκα του ωραίου, σε σαγηνεύουν  και σε μαγεύουν, για να σε παρασύρουν στον κόσμο τους. Σου αρπάζουν άμεσα την ελευθερία του νου, της σκέψης, σε υποδουλώνουν στον κόσμο τους, σε καταστούν  ανήμπορο, ψυχικά και σωματικά, και χάνεσαι…. χάνεσαι..
-Κοίταζε εμένα που παλεύω και πάλεψε και εσύ, να ξεφύγεις, η ζωή σου είναι πολύτιμη, να εκτιμάς , το ότι σου χαρίστηκε, με τόση μεγάλη προσφορά. Εκτίμησε το και πάρτη στα χέρια σου, δες το φως φύγε απ το σκοτάδι , που γυρνάς ..γυρνάς χάνεσαι και δεν γνωρίζεις που πας. Δεν έχεις διέξοδο,  κοίταξε ψηλά το φως προς την ελευθερία, σε περιμένει, μην αφήσεις  το σκοτάδι, να σε πνίξει στην δύνη  μέσα του. Έλα να σου γνωρίσω τον Παυσανία, να ακούσεις τον θρήνο της σιωπής , τους άλλους φίλους μου, τους παλαιστές της ζωής  και το μεγάλο μας μωρό τον Δαυίδ, που παλεύει με τον Γολιάθ την ζωή…. 
-Ναρκωτικές ουσίες, ο δρόμος προς τον γρήγορο θάνατο, ένας καταρράκτης, που σε παρασύρει στα ορμητικά μαύρα νερά του, σε ρίχνει με δύναμη στο ποτάμι, και έπειτα στην θάλασσα. Η θάλασσα δεν είναι η γαλανή και ωραία που νομίζεις, αλλά ο θάνατος που σε περιμένει με χαρά. Ξέφυγε όσο είναι νωρίς , πες: < ΟΧΙ > με δύναμη ψυχής, πάλεψε για την ζωή σου, γίνε παλαιστής όπως είμαστε εμείς, έχεις τα πάντα, γίνε δυνατός, στην ψυχή, φώναξε το: < Είμαι δυνατός >, να μην μπορέσει κάνεις να σε ταρακουνήσει, η ζωή είναι στα δικά σου χέρια, σήκω στηρίξου στα γερά σου πόδια, που αυτήν την στιγμή, λυγίζουν κάτω από την επήρεια των Ναρκωτικών, δεν αντέχουν και σε καθηλώνουν, καθιστώντας σε  ανήμπορο, μην μπορώντας να κάνεις κάτι. Σήκω στηρίξου, αρνήσου τα ναρκωτικά , πες : <ΝΑΙ > στην ζωή.
-Εάν είχα τα πόδια σου, θα έκανα τα πάντα, όμως δεν μπορώ, αλλά πιστεύω κάποια στιγμή , αν και δεν έχω πολλές ελπίδες, να σταθώ στα δυο μου πόδια, που τώρα αδυνατούν να με στηρίξουν. Πάρε την ζωή στα χέρια σου, ερωτεύσου, ζήσε τον έρωτα, κοίτα με μένα με την Μαρία, την αγαπώ, θέλω να την πάρω αγκαλιά, αλλά δεν μπορώ , είμαστε και οι δυο στα καροτσάκια, με τα μάτια συνεννοούμαστε, ταξιδεύουμε στον κόσμο του έρωτα, ακούμε την μουσική του , που ηχεί γλυκά και όμορφα στα αυτιά μας. Με τα χέρια αισθανόσαστε, ο ένας τον άλλον, ακούγεται ο δυνατός κτύπος της καρδιάς μας, πάνω απ την παλάμη, να κτυπάει στον δικό της ρυθμό της αγάπης μας, και να πάλλεται ρυθμικά και να μας παρασέρνει στον γλυκό παλμό της, παρασύροντας μας σε έναν ασταμάτητο ρυθμικό χορό, δίνοντας φτερά στα πόδια μας, και οι καρδιές μας να χτυπάνε  στον όμορφο χτύπο με τις δικές τους νότες, παρασύροντας τα πουλιά σε ένα ξέφρενο μελωδικό τραγούδι…. .Είναι όμορφος ο έρωτας σε κάνει να αγαπάς την Ζώη, και να βλέπεις με άλλη ματιά τον κόσμο γύρω σου. Είναι ωραίο να αγαπάς και να αγαπιέσαι!!!!
-Ξύπνα  από τον λήθαργο καλέ μου φιλέ, άνοιξε τα μάτια σου , δες το φως και στηρίξου στα γερά σου πόδια, η ζωή σε περιμένει, να την ζήσεις, ο έρωτας σε περιμένει να τον νιώσεις, η ευτυχία σου χαμογελάει, να σε ξενάγηση στα όμορφα μονοπάτια της, να σου δείξει τον δρόμο της, να φύγεις από τον αγκάθινο δρόμο των ουσιών, τον μαύρο θάνατο. Φύγε όσο είναι καιρός, πριν κολλήσεις στον βούρκο, και δεν μπορείς να ξεκολλήσεις.  Μην πατάς και αεροβατείς σε τεντωμένο σκηνή, κάποια στιγμή θα πέσεις.
- Έχεις τόσο όμορφα μάτια γαλαζοπράσινα, που θα ταξίδευαν, κάθε κοπέλα που θα έβαζες στην καρδιά σου, κοίτα πως πέθανε ο φίλος σου, δήθεν είπαν από πνευμονικό οίδημα, αλλά την αιτία την ξέρουν όλοι: <Ναρκωτικά>, μια λέξη που λίγοι ξεστομίζουν, οι γονείς φοβούνται, να την αναφέρουν, είναι η μαύρη τρύπα, που μπαίνεις και δεν γνωρίζεις που σε οδηγεί. Στον θάνατο σε οδηγεί, φίλε μου , γι αυτό κρατήσου ψηλά να σωθείς. Ο Θεός ,ήταν χαρισματικός και γενναιόδωρος μαζί σου, ενώ εσύ δεν εκτίμησες το θείο δώρο , φέρθηκες με αχαριστία. Είσαι ένας έφηβος γερασμένος, που έχεις  παραδοθεί στα χέρια των Ναρκωτικών. Δεν έχεις όραμα, όνειρα, στόχους, ελπίδα!! 
-Δεν σε νοιάζει τίποτα άλλο, από το να πάρεις την δόση σου, βγάζεις το χέρι, ζητιανεύεις, ο κόσμος σε λυπάται, άλλοι δίνουν άλλοι όχι. Το σώμα σου πονάει, δεν υπάρχει μέρος, που να μην το χεις τρυπήσει. Τι κρίμα !!Δεν αγάπησες ποτέ αυτό το σώμα, το οποίο ήταν γερό και το κατάντησες, ένα γέρικο, πονεμένο, ζωντανό ,νεκρό κουφάρι. Περπατάς και τα πόδια σου λυγίζουν, δεν σε κρατάνε τα σέρνεις, το βλέμμα σου απλανές, χαμένο στο σκοτάδι, στον μαύρο θάνατο.
-Άνοιξε τα αυτιά σου και: < άκου τον θρήνο της σιωπής > του φίλου μου Παυσανία, κοίταξε εμένα, που παλεύω - παλεύω, κάθε μέρα και πάλεψε και εσύ ,για να σωθείς, άνοιξε τα μάτια σου, φύγε απ το σκοτάδι, η ζωή σε περιμένει!!!

*     *     *

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΝΑΤΑΣΣΑΣ ΘΑΝΟΥ

Η Δόνα Αμαρυλλίς (το πραγματικό όνομα: Θάνου Νατάσσα), γεννήθηκε στην Εύβοια, μια κρύα μέρα του Γενάρη, με το πρώτο ξύπνημα, του ήλιου, του ηλιάτορα και το τιτίβισμα των πουλιών, από τότε ο ήλιος όταν βγαίνει, φωτίζει, την καρδιά της και την πλημυρίζει. με ενέργεια και δημιουργία. Όταν ο ήλιος χάνεται, η καρδιά της μαυρίζει και τότε έρχονται τα αστέρια, που φωτίζουν, την ψυχή και την καρδιά. Η συγγραφή  και η ποίηση, πηγάζει από μέσα της, σαν μια αστείρευτη πηγή… Βιβλία της: σε  ηλεκτρονική μορφή

Βραβείο λογοτεχνικού  Διαγωνισμού: eyelands στα :

Μη νή μα τα SOS…: http://www.easyriter.gr/ebooks/item/533

Η μάσκα της χαράς: http: //www.easywriter.gr/ebooks/item/398

Ειρηνούλα:  http:/www.easywriter.gr/ebooks/item/461

O Φωτεινός Βασιλιάς: http://www.easywriter.gr/ebooks/item/462

Μπερ-δο-μύθια: http://www.easywriter.gr/ebooks/item/506

O Ευχούλης {Χριστουγεννιάτικη ιστορία}:

http://www.easywriter.gr/ebooks/item/782

Δόνα Λαμπηδόνα:  {Γ’ Βραβείο, πεζογραφήματος  διηγήματος, από την UNESCO}στις 14 Νοεμβρίου 2015, στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο.

Δόνα Λαμπηδόνα:

http://www.easywriter.gr/ebooks/item/767

Όνειρα χαράς και λύπης :παιδικό παραμύθι σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή, από της εκδοσεις: Φυλλάτος!!

fb.me/2gekZm4zhhttp://fylatos.com/shop/%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1-%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BB%CF%8D%CF%80%CE%B7%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CE%B1/

Συμμετοχή , με ποίημα που πήρε έπαινο με θέμα :το αρχαίο μεγαλείο σε Λογοτεχνικό τόμο, καθώς και το Ανθολόγιο της Αμφικτιονίας Ελληνισμού, όπου διατίθεται σε ξένες και Ελληνικές Βιβλιοθήκες.

Συμμετοχή με 10 ποιήματα στην ποιητική  συλλογή της: UNESCO: Σύγχρονοι Έλληνες  Ποιητές, όπου θα διατίθεται σε ξένες και ελληνικές βιβλιοθήκες.

Συμμετοχή και έπαινο, από την Αμφικτιονία Ελληνισμού στον Έ παγκόσμιο ποιητικό  διαγωνισμό με θέμα <<Αρχαίο  Ελληνικό Μεγαλείο>>.

Συμμετοχή στον Πανελλήνιο Ποιητικό διαγωνισμό για την επιστροφή των γλυπτών και μαρμάρων του Παρθενώνα με τίτλο: <Γλυπτών Παλιννόστησης>, τα ποιήματα θα εκδοθούν σε βιβλίο για την προπαγάνδα, από τις εκδόσεις Αέναων !!

Συμμετοχή και έπαινο, 1 Διεθνούς Διαγωνισμού Ποίησης του ομίλου: UNESCO  ΖΑΚΥΝΘΟΥ, Θέμα :<Μια ωδή στον Διονύσιο Σολωμό>.

Συμμετοχή και έπαινο  στα : <Καζαντζάκεια 2017> ,στην 39 Διεθνή  γιορτή ποιητών , εκδήλωση μνήμης στον Νίκο Καζαντζάκη, έτος 2017 -60 χρόνια από τον θάνατό του, με το διήγημα: <ΟΛΑΚΕΡΗ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΙΑ ΚΡΑΥΓΗ>

Βραβείο πρωτοτυπίας, από την Αμφικτιονία  Ελληνισμού, στον 6ος Παγκόσμιο ποιητικό  διαγωνισμό  για το ποίημα: <Ο Κράτς>.

βραβείο Νεανικού διηγήματος:

Άκου τον θρήνο της σιωπής, από την UNESCO, Νοέμβριο 2017..

Bραβείο Αμφικτυονίας Ελληνισμού: Με το ποίημα :Σπείρα.

*     *     *

ΑΝ ΘΕΣ ΚΑΙ ΣΥ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙΣ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ: 

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

ΚΑΙ ΣΤΗΝ 

ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΣΥΧΡΟΝΩΝ 

ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

ΠΑΤΗΣΕ 

Εδώ!