Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήσει μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν (ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ έως 31/3/2019). Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του πρώτου τόμου της «Ηλεκτρονικής Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία θα συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book.
Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε τον λογοτέχνη, Κώστα Μιχαήλ Μαρή, ο οποίος συμμετέχει στην ««Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό του έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΗ
1. Αν έπρεπε να δώσετε έναν ορισμό για τη λογοτεχνία, ποιος θα ήταν αυτός;
Ακριβώς όπως ακούγεται «Η τέχνη του λόγου» , ο γραπτός λόγος αν και φαίνεται επίπεδος και γυμνός, παρά ταύτα στολίζεται πάντα σύμφωνα με την καλαισθησία του εκάστοτε λογοτέχνη και «σερβίρεται» σε όλες του τις εκφάνσεις, εκεί μιλάμε για «λογοτεχνία» …
2. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;
Πρώτα απ’ όλα την ανθρωπιά που σπανίζει, ταυτότητα και ρίζες για ν’ αντέχει στο χρόνο, παρακάμπτοντας το εύπεπτο, απ’ το οποίο προσηλυτίζεται κι εκμαυλίζεται η σύγχρονη εποχή…
3. Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;
Η ποίηση και κάθε μορφή τέχνης δεν γίνεται έτσι κι αλλιώς να παραμείνει στη θέση που ήταν παλιά, καθότι από μόνη της η κάθε τέχνη είναι ένας καθρέφτης του κάθε «γίγνεσθαι», τα βιώματα, οι συνθήκες, όλα παίζουν μεγάλη σημασία, αλλά παρά ταύτα η τέχνη, συγκεκριμένα η ποίηση, μιας και μιλάμε γι αυτήν, πιστεύω ότι δεν θα χάσει ποτέ το δρόμο, τον οποίο κλήθηκε ν’ ακολουθήσει, η δικαίωση θα έρθει έστω κι ετεροχρονισμένα …
4. Και τώρα μία δύσκολη ερώτηση. Τι σημαίνει για σας ποίηση;
Ποίηση είναι το ταξίδι της ψυχής, από τη γη ως το ανέγγιχτο, η εσωστρέφεια που διοχετεύεται στα σπάργανα του εκάστοτε ποιητή έχει την ανάγκη να εξωτερικευτεί, να βγει προς τα έξω, είτε ευθαρσώς με λόγο άμεσο κι αιχμηρό, είτε δειλά, σχεδόν σιωπηλά με αλληγορία, όπως και να ‘χει το ταξίδι αρχίζει…
5. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;
Όπως γράφει και το βιογραφικό μου , από εννιά χρονών άρχισα να γράφω Κρητικές μαντινάδες ακολουθώντας την παράδοση του τόπου μου, για να περάσω αργότερα, δώδεκα χρονών στην ας πούμε αντίπερα όχθη, στο λαϊκό τραγούδι εμπνευσμένος από τον Δημήτρη Μητροπάνο, έκτοτε ουδέποτε σταμάτησα να υπηρετώ ποικιλοτρόπως την τέχνη του «μελοποιημένου» λόγου…
6. Γιατί γράφετε;
Για να συνεχίσω να ζω, να έχω λόγο ύπαρξης, να μπορώ ελεύθερα να υπερασπιστώ την όποια άποψη μου με απόλυτη ελευθερία έκφρασης, χωρίς μέτρα, σταθμά και κανόνες, για να εκφράζω κάθε συναίσθημα είτε δικό μου, είτε κάποιου άλλου, για να μπορώ να κλείνομαι στη δική μου φυλακή, νιώθοντας πιο ελεύθερος από ποτέ…
7. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας;
Κλασσικά, γραφικά κι αμετάκλητα : «ο Δημήτρης Μητροπάνος», αυτό δε σημαίνει ότι επιρροές δεν υπάρχουν από αλλού, άλλωστε τα θέματα που γράφω ποικίλουν ανάλογα με τη διάθεση και τη «στιγμή»…
8. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;
Κλασσικά, γραφικά κι αμετάκλητα : με την «ευρύτερη έννοια», το λαϊκό τραγούδι, μοιάζει οξύμωρο καθότι γράφω και Κρητικές μαντινάδες και ρίμες και πιο έντεχνα ή ροκ θέματα, αλλά κι αυτά εγώ τα συγκαταλέγω στο «λαϊκό τραγούδι», το τραγούδι εκείνο που μιλάει στην ψυχή του ανθρώπου και είναι τουλάχιστον στον τρόπο της δικής μου γραφής απαγκιστρωμένο από κώδικες και περιορισμούς που θέτουν ορισμένοι είτε «ψευτολαϊκοί», είτε «ψευτοκουλτουριάρηδες»…
9. Μιλήστε μας για το λογοτεχνικό σας έργο.
Σε συνέχεια της προηγούμενης απάντησης μου, είναι ένα έργο που κυμαίνεται στα άκρα «του ύψους και του βάθους», αυτό το κάνει απόλυτα αναγνωρίσιμο αλλά οι συνέπειες είναι δυο λογιών ή θα αρέσει και θα συγκινεί ή στον αντίποδα θα περνάει αδιάφορο κι ακαταλαβίστικο, εκεί στη δεύτερη εκδοχή πιστεύω ότι ο κάθε δημιουργός οφείλει να υπερασπιστεί και να προστατεύσει το έργο του, παραμένοντας ο εαυτός του ακόμα κι αν δεν περνά πια η μπογιά του…
10. Πείτε μας λίγα λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο που έχει τίτλο: «ΟΝΕΙΡΟΣΤΙΧΟΥΡΓΗΜΑΤΑ».
Το «Ονειροστιχουργήματα», το οποίο δεν αναφέρεται στη βιογραφία μου, καθότι το ‘χω αφιερώσει στον εκλιπόντα πατέρα μου κι αντί για τ’ όνομα μου έχω βάλλει το δικό του, δηλαδή «Μιχάλης Μαρής – Γεναρομιχάλης … Ονειροστιχουργήματα», είναι ένα έμμετρο, μελοποιημένο μυθιστόρημα, όπου σαν μια μικρή νουβέλα περιγράφει όλες εκείνες τις στιγμές που περάσαμε μαζί μέχρι τη στιγμή που έφυγε για στερνό ταξίδι…
Το «Ονειροστιχουργήματα», το οποίο δεν αναφέρεται στη βιογραφία μου, καθότι το ‘χω αφιερώσει στον εκλιπόντα πατέρα μου κι αντί για τ’ όνομα μου έχω βάλλει το δικό του, δηλαδή «Μιχάλης Μαρής – Γεναρομιχάλης … Ονειροστιχουργήματα», είναι ένα έμμετρο, μελοποιημένο μυθιστόρημα, όπου σαν μια μικρή νουβέλα περιγράφει όλες εκείνες τις στιγμές που περάσαμε μαζί μέχρι τη στιγμή που έφυγε για στερνό ταξίδι…
11. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;
Δεν υπάρχει καμιά αγαπημένη ώρα, η έμπνευση από όπου κι αν προέρχεται, έρχεται όταν εκείνη θέλει, αλλά κι αν ακόμα σκόπιμα κάτσω για να γράψω κάτι, πάλι κάποια αόρατη, ανέγγιχτη δύναμη με ωθεί, συνεπώς και πάλι η έμπνευση αποφασίζει για τη «στιγμή» εκείνη…
12. Πως είναι η ζωή ενός λογοτέχνη στα χρόνια της κρίσης;
Ίσως δεν είμαι ο κατάλληλος ν’ απαντήσω σ’ αυτήν την ερώτηση, γιατί απλά εγώ δεν ζω απ’ αυτό, η δουλειά μου είναι αυτή που μου δίνει την τροφή για να θρέψω την οικογένεια μου και η τέχνη μου είναι η πνευματική τροφή η οποία συνήθως αναγνωρίζεται και αν, μετά θάνατον, από τη δεύτερη δεν προσδοκώ τίποτα, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι αν κάτι θέλει να έρθει δεν θα το καλοδεχτώ…
13. Πως θα χαρακτηρίζατε τη λογοτεχνική παραγωγή σήμερα;
Δεν θεωρώ ότι υπάρχει λογοτεχνική παραγωγή διότι αν δεν τα «σκάσεις» κανείς δεν πρόκειται να ενδιαφερθεί για το έργο σου, καλά λόγια σίγουρα θ’ ακούσεις και μάλιστα πολλά, είτε τ’ αξίζεις, είτε όχι, κολακείες για προσηλύτιση, αυτό δεν έχει σημασία, φαίνεται σκληρή και ψυχρή απάντηση αλλά το έχω ψάξει και το λέω με πλήρη διαύγεια και γνώση, φυσικά πάντα υπάρχουν και εξαιρέσεις, αλλά ο κανόνας καλά κρατεί…
14. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός Best Seller;
Εκεί κι αν δεν υπάρχει μυστικό, όλα για κάποιο λόγο γίνονται είτε υπάρξει ανταπόκριση, είτε όχι, μπορεί να βοηθήσει η προβολή ενός έργου, η διαφήμιση, η καλοστημένη μακέτα, αλλά αν αυτό γίνεται επί σκοπού, εμένα προσωπικά δεν μου λέει τίποτα, το έργο θεωρώ ότι πρέπει να βγαίνει από τα μύχια της ψυχής, να εκτίθεται στο κοινό και ν’ ακολουθεί το ταξίδι του, από ‘κει και πέρα αν θα είναι μια εφήμερη επιτυχία ή αν θα έχει διαχρονικότητα θα φανεί στην πορεία…
Δεν θεωρώ ότι υπάρχει λογοτεχνική παραγωγή διότι αν δεν τα «σκάσεις» κανείς δεν πρόκειται να ενδιαφερθεί για το έργο σου, καλά λόγια σίγουρα θ’ ακούσεις και μάλιστα πολλά, είτε τ’ αξίζεις, είτε όχι, κολακείες για προσηλύτιση, αυτό δεν έχει σημασία, φαίνεται σκληρή και ψυχρή απάντηση αλλά το έχω ψάξει και το λέω με πλήρη διαύγεια και γνώση, φυσικά πάντα υπάρχουν και εξαιρέσεις, αλλά ο κανόνας καλά κρατεί…
Εκεί κι αν δεν υπάρχει μυστικό, όλα για κάποιο λόγο γίνονται είτε υπάρξει ανταπόκριση, είτε όχι, μπορεί να βοηθήσει η προβολή ενός έργου, η διαφήμιση, η καλοστημένη μακέτα, αλλά αν αυτό γίνεται επί σκοπού, εμένα προσωπικά δεν μου λέει τίποτα, το έργο θεωρώ ότι πρέπει να βγαίνει από τα μύχια της ψυχής, να εκτίθεται στο κοινό και ν’ ακολουθεί το ταξίδι του, από ‘κει και πέρα αν θα είναι μια εφήμερη επιτυχία ή αν θα έχει διαχρονικότητα θα φανεί στην πορεία…
15. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε;
Αν είχα δικαίωμα επιλογής, σίγουρα θα επέλεγα το έντυπο βιβλίο, άλλο συναίσθημα είναι να κρατάς κάτι στα χέρια σου, να το ψηλαφείς, να το τσακίζεις και να το χορταίνεις κι άλλο είναι απ’ την ψυχρή οθόνη ενός υπολογιστή…
16. Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;
Δεν είμαι σε θέση να δώσω καμιά συμβουλή σε κανέναν, να πω τη γνώμη μου για κάποιο έργο κάποιου συνάδελφου που θα μου ζητηθεί, μόνο αν μου ζητηθεί, εκεί ναι, με πάσα ειλικρίνεια και με το προσωπικό μου κριτήριο αισθητικής, άσχετα αν είναι σωστή ή λάθος, δεν είμαι άλλωστε εγώ κανένας φτασμένος για να νουθετήσω τους νέους κι εκτός αυτού το λογοτεχνικό ταξίδι δεν έχει τέλος…
17. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;
Τα βιβλία που έχω διαβάσει ολόκληρα στη ζωή μου, άντε να ‘ναι δυο ή τρία, θυμάμαι από παιδί τον «Ερωτόκριτο» του Βιτσέντζου Κορνάρου κι ένα βιβλίο που μου έκανε δώρο μια καθηγήτρια στο γυμνάσιο «Μιχαήλ Στρογκόφ» του Ιούλιου Βερν, πολυγραφότατος μεν αλλά από διάβασμα όποτε και αν …
19. Ποια είναι τ’ αγαπημένα σας βιβλία;
Από βιβλία ο «Ερωτόκριτος» κι από ένθετα ποικίλης ύλης, όσα έχουν σχέση με καλλιτεχνικά δρώμενα, όσον αφορά το έργο των εκάστοτε καλλιτεχνών και όχι κουτσομπολιά και φυσικά οι πλειάδες αναφορές ένθετων κι αφιερωμάτων στον Δημήτρη Μητροπάνο…
17. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;
Τα βιβλία που έχω διαβάσει ολόκληρα στη ζωή μου, άντε να ‘ναι δυο ή τρία, θυμάμαι από παιδί τον «Ερωτόκριτο» του Βιτσέντζου Κορνάρου κι ένα βιβλίο που μου έκανε δώρο μια καθηγήτρια στο γυμνάσιο «Μιχαήλ Στρογκόφ» του Ιούλιου Βερν, πολυγραφότατος μεν αλλά από διάβασμα όποτε και αν …
18. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Συγγραφείς – ποιητές που εκμαίευσα μέσα από την ανυπέρβλητη αγάπη μου για τον Δημήτρη Μητροπάνο, δηλαδή αν μη τι άλλο «στιχουργοί» , όπως ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μάνος Ελευθερίου, Φίλιππος Γράψας, Άλκης Αλκαίος, Λίνα Νικολακοπούλου, Οδυσσέας Ιωάννου…
Από βιβλία ο «Ερωτόκριτος» κι από ένθετα ποικίλης ύλης, όσα έχουν σχέση με καλλιτεχνικά δρώμενα, όσον αφορά το έργο των εκάστοτε καλλιτεχνών και όχι κουτσομπολιά και φυσικά οι πλειάδες αναφορές ένθετων κι αφιερωμάτων στον Δημήτρη Μητροπάνο…
20. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;
Δεν υπάρχουν σχέδια, υπάρχουν μόνο «στιγμές», στιγμές που αναζητά η ψυχή διέξοδο διαφυγής κι αρχίζει το ταξίδι αενάως…
* * *
ΘΑΥΜΑΤΑ ΜΙΚΡΑ
(του Κώστα Μιχαήλ Μαρή)
(του Κώστα Μιχαήλ Μαρή)
Σαν Μωυσής, Ιησούς, Δαυίδ, Ρέμπραντ, Σεβάχ
κάνω σφεντόνα το ραβδί και ζωγραφίζω
υμνώ το λόγο με το «ζήτω» και το «αχ»
και μεσοπέλαγα της σκέψης μου αρμενίζω
Σαν Μωυσής, Ιησούς, Δαυίδ, Ρέμπραντ, Σεβάχ
σβήνω τ’ αχνάρια από ταξίδια μεθυσμένα
χτυπάω τα βράχια
κι απ’ το πρώτο κιόλας «κραχ»
πλένω τα πόδια σου ζωή με λάδι κι αίμα
Σαν Μωυσής, Ιησούς, Δαυίδ, Ρέμπραντ, Σεβάχ
στέκομαι κάτω απ’ το θεριό μπροστά στο κύμα
μου ‘σπασε ο αέρας το ραβδί
με το «αχ» και «βαχ»
καμβάς σκισμένος π’ αναστήθηκα απ’ το μνήμα
Πόσα δεν έχω
κρυμμένα στο συρτάρι
θαύματα μικρά
Κάθομαι, πλέκω
ελπίδες με λινάρι
λόγια μαγικά
κάνω σφεντόνα το ραβδί και ζωγραφίζω
υμνώ το λόγο με το «ζήτω» και το «αχ»
και μεσοπέλαγα της σκέψης μου αρμενίζω
Σαν Μωυσής, Ιησούς, Δαυίδ, Ρέμπραντ, Σεβάχ
σβήνω τ’ αχνάρια από ταξίδια μεθυσμένα
χτυπάω τα βράχια
κι απ’ το πρώτο κιόλας «κραχ»
πλένω τα πόδια σου ζωή με λάδι κι αίμα
Σαν Μωυσής, Ιησούς, Δαυίδ, Ρέμπραντ, Σεβάχ
στέκομαι κάτω απ’ το θεριό μπροστά στο κύμα
μου ‘σπασε ο αέρας το ραβδί
με το «αχ» και «βαχ»
καμβάς σκισμένος π’ αναστήθηκα απ’ το μνήμα
Πόσα δεν έχω
κρυμμένα στο συρτάρι
θαύματα μικρά
Κάθομαι, πλέκω
ελπίδες με λινάρι
λόγια μαγικά
ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΔΙΑΔΡΟΜΗ
(του Κώστα Μιχαήλ Μαρή)
(του Κώστα Μιχαήλ Μαρή)
Συ που ταξίδεψες σε χώρες μακρινές
κι ήπιες το νέκταρ από κούπες του θανάτου
συ που ναυάγησες σε ξέμπαρκες στεριές
κι είδες αετού φτερά λειψά, στο πέταγμα του
Λέξεις σπασμένες, νυχτωμένες ερημιές
θάλασσας χάδια και μηνύματα προφήτη
άγγιξες μέσα από των στίχων τις γραμμές
νησιά ακατοίκητα, που μοιάζουν με την Κρήτη
Πανέμορφη θαλάσσια διαδρομή
στη ζώνη του λυκόφωτος, διασχίζεις
παλεύοντας σειρήνες, μ’ αφορμή
τον οίστρο που απ’ το κύμα αποκομίζεις
Συ που ναυλώθηκες με κύματα φωτιάς
κι έκανες άναρχες ευχές στα πεφταστέρια
συ που αρματώθηκες του χρόνου τα καρφιά
κι έπειτα χόρεψες μ’ ορθάνοιχτα τα χέρια
Βήματα σέρνεις, τους ανέμους κυνηγάς
σ’ ένα ζεϊμπέκικο παράτολμο αλητεύεις
με τα τραγούδια σου όσα ψέγεις κι αγαπάς
στου Ψηλορείτη τ’ αγριοχάρακα γυρεύεις
κι ήπιες το νέκταρ από κούπες του θανάτου
συ που ναυάγησες σε ξέμπαρκες στεριές
κι είδες αετού φτερά λειψά, στο πέταγμα του
Λέξεις σπασμένες, νυχτωμένες ερημιές
θάλασσας χάδια και μηνύματα προφήτη
άγγιξες μέσα από των στίχων τις γραμμές
νησιά ακατοίκητα, που μοιάζουν με την Κρήτη
Πανέμορφη θαλάσσια διαδρομή
στη ζώνη του λυκόφωτος, διασχίζεις
παλεύοντας σειρήνες, μ’ αφορμή
τον οίστρο που απ’ το κύμα αποκομίζεις
Συ που ναυλώθηκες με κύματα φωτιάς
κι έκανες άναρχες ευχές στα πεφταστέρια
συ που αρματώθηκες του χρόνου τα καρφιά
κι έπειτα χόρεψες μ’ ορθάνοιχτα τα χέρια
Βήματα σέρνεις, τους ανέμους κυνηγάς
σ’ ένα ζεϊμπέκικο παράτολμο αλητεύεις
με τα τραγούδια σου όσα ψέγεις κι αγαπάς
στου Ψηλορείτη τ’ αγριοχάρακα γυρεύεις
Ο ΠΡΩΤΟΤΟΚΟΣ ΥΙΟΣ ΤΗΣ ΣΥΖΕΥΓΜΕΝΗΣ ΠΡΟΣΩΔΙΑΣ
(του Κώστα Μιχαήλ Μαρή)
(του Κώστα Μιχαήλ Μαρή)
Είχε τάχα κουραστεί ν’ αποτυπώνει στα χαρτιά τα πάντα εμμέτρως; ήξερε ότι επρόκειτο για έναν ασήμαντο ποιητή, έναν ποιητή όπου κανείς δεν θα τον διάβαζε, κανείς δεν θα τον επιβράβευε και κυρίως κανείς δεν θα τον έπαιρνε στα σοβαρά, ήταν ο πρωτότοκος υιός της συζευγμένης προσωδίας…
Είχε ο βλάκας αγκιστρωθεί σ’ έναν ανύπαρκτο ναό γεμάτο πρόστυχες εικόνες, τουριστικά καρτ ποστάλ όπου υπερέχει η ματαιοδοξία των φαλών, μιας ακυβέρνητης, σαθρής κατευθυνόμενης τηλοψίας, οι έπαινοι των τοκογλύφων της ψυχής, οι χαριέντισες σειρήνες και οι φάλτσοι απόηχοι των κλειδοκύμβαλων…
Είχε εναρμονιστεί πλήρως με το καινό περιβάλλον, λησμονώντας τα ταξίδια που ονειρευόταν, τα λουλούδια όπου εύφραιναν τη σκέψη και περιέλουζαν με αρώματα το νου και την ψυχή του, ήταν ο πρωτότοκος υιός της συζευγμένης προσωδίας, μιας παρωδίας θρασύδειλων αυλικών και ξεσταχυασμένων σάπιων σπόρων…
Είχε πάψει πια ν’ ακολουθεί τα μονοδιάστατα, σκοτεινά κι απόμερα αποδρομάρια της ψυχής του, απομυζώντας πια το ρόχθο μιας αεικίνητα κατευθυνόμενης παλίρροιας, μιας βαλτώδης όλο ένα και περισσότερο φτηνής, χυδαίας κατρακύλας, ως ήτο φαεινών δεν είχε πια τίποτα να ζηλέψει από τα συνθήματα των παροπλισμένων στρατευμάτων…
Είχε ο βλάκας αγκιστρωθεί σ’ έναν ανύπαρκτο ναό γεμάτο πρόστυχες εικόνες, τουριστικά καρτ ποστάλ όπου υπερέχει η ματαιοδοξία των φαλών, μιας ακυβέρνητης, σαθρής κατευθυνόμενης τηλοψίας, οι έπαινοι των τοκογλύφων της ψυχής, οι χαριέντισες σειρήνες και οι φάλτσοι απόηχοι των κλειδοκύμβαλων…
Είχε εναρμονιστεί πλήρως με το καινό περιβάλλον, λησμονώντας τα ταξίδια που ονειρευόταν, τα λουλούδια όπου εύφραιναν τη σκέψη και περιέλουζαν με αρώματα το νου και την ψυχή του, ήταν ο πρωτότοκος υιός της συζευγμένης προσωδίας, μιας παρωδίας θρασύδειλων αυλικών και ξεσταχυασμένων σάπιων σπόρων…
Είχε πάψει πια ν’ ακολουθεί τα μονοδιάστατα, σκοτεινά κι απόμερα αποδρομάρια της ψυχής του, απομυζώντας πια το ρόχθο μιας αεικίνητα κατευθυνόμενης παλίρροιας, μιας βαλτώδης όλο ένα και περισσότερο φτηνής, χυδαίας κατρακύλας, ως ήτο φαεινών δεν είχε πια τίποτα να ζηλέψει από τα συνθήματα των παροπλισμένων στρατευμάτων…
* * *
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΩΣΤΑ ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΗ
Ο Κώστας Μιχαήλ Μαρής γεννήθηκε στο Ρέθυμνο Κρήτης το 1980 και ζει στα Λιβάδια Μυλοποτάμου (ένα ορεινό χωριό στους πρόποδες του Ψηλορείτη).
Είναι απόφοιτος Γενικού Λυκείου και από εννιά χρονών άρχισε να γράφει κρητικές μαντινάδες ακολουθώντας την παράδοση του τόπου του, για να περάσει αργότερα δώδεκα χρονών στην αντίπερα όχθη (το λαϊκό τραγούδι) εμπνευσμένος από το Δημήτρη Μητροπάνο.
Το λαϊκό τραγούδι είναι μέρος της ζωής του, αφού σ’ αυτό αφιερώνει τις ελεύθερες ώρες του, γράφοντας στίχους και μουσική.
Το «Ιχνογραφώντας τη φωτιά» είναι μια συνέχεια της αειθαλούς έμπνευσης του, καθότι, μεταξύ άλλων προηγούνται αυτού:
«Ψυχογραφώντας τη βροχή»
και «Μ’ αέρα Λιβαδιώτικο»
Είναι απόφοιτος Γενικού Λυκείου και από εννιά χρονών άρχισε να γράφει κρητικές μαντινάδες ακολουθώντας την παράδοση του τόπου του, για να περάσει αργότερα δώδεκα χρονών στην αντίπερα όχθη (το λαϊκό τραγούδι) εμπνευσμένος από το Δημήτρη Μητροπάνο.
Το λαϊκό τραγούδι είναι μέρος της ζωής του, αφού σ’ αυτό αφιερώνει τις ελεύθερες ώρες του, γράφοντας στίχους και μουσική.
Το «Ιχνογραφώντας τη φωτιά» είναι μια συνέχεια της αειθαλούς έμπνευσης του, καθότι, μεταξύ άλλων προηγούνται αυτού:
«Ψυχογραφώντας τη βροχή»
και «Μ’ αέρα Λιβαδιώτικο»
* * *
ΑΝ ΘΕΣ ΚΑΙ ΣΥ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙΣ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ:
ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ
ΚΑΙ ΣΤΗΝ
ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΣΥΧΡΟΝΩΝ
ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ
ΠΑΤΗΣΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου