Συνέντευξη με τη Λογοτέχνιδα Θεοδώρα Τσακιρίδη - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήσει μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν (ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ). Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του πρώτου τόμου της «Ηλεκτρονικής Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία θα συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book.

Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε τη Λογοτέχνιδα, Θεοδώρα Τσακιρίδη, η οποία συμμετέχει στην «Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό της έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΣΑΚΙΡΙΔΗ

1. Αν έπρεπε να δώσετε έναν ορισμό για τη λογοτεχνία, ποιος θα ήταν αυτός;

Είναι η προσπάθεια αποτύπωσης της πραγματικότητας μέσω του λόγου αλλά και η εξωτερίκευση κάποιων κρυμμένων μέσα μας συναισθημάτων και ονείρων που απέχουν μεν από την πραγματικότητα, είναι όμως απαραίτητα για τη ζωή και την πνευματική ανάπτυξη του ανθρώπου.

2. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;

Εκτός του ότι μας δίνει τη δυνατότητα να ζήσουμε ζωές άλλων ανθρώπων και να ταυτιστούμε με τα προβλήματα, τις αδυναμίες, τη χαρά και τη λύπη τους, μας προσφέρει επίσης μια διαφυγή από την πραγματικότητα όχι για να δραπετεύουμε από αυτή όπως συμβαίνει με την εικονική πραγματικότητα, αλλά για να γυρνάμε πιο δυνατοί και εφοδιασμένοι με περισσότερες γνώσεις για να μπορέσουμε να την αντιμετωπίσουμε.

3. Και τώρα μία δύσκολη ερώτηση. Τι σημαίνει για σας ποίηση;

Πράγματι, σήμερα η ποίηση δεν κατέχει τη θέση που είχε παλιότερα. Γι’ αυτό ευθύνεται κατά κύριο λόγο η τεχνολογία, γιατί απορροφημένοι στις οθόνες ο καθένας μας δεν μπορεί (και φοβάμαι πως η επόμενη γενιά δε θα ξέρει πώς) να θαυμάσει το ωραίο. Δεν ξέρω αν θα εμφανιστούν ξανά μεγάλοι ποιητές όπως όλοι αυτοί του 20ου αιώνα, αλλά σίγουρα υπάρχουν άξιοι ποιητές και στις μέρες μας που προσπαθούν να κρατήσουν την ποίηση ζωντανή αποκαλύπτοντας την ευαίσθητη πλευρά του ανθρώπου.

4. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;

Ποίηση είναι η εξωτερίκευση του ωραίου, όπως η ομορφιά της φύσης, η αγάπη του ανθρώπου για τον συνάνθρωπο, όλα τα δημιουργήματα της φύσης και του ανθρώπου που δεν μπορούν να αποτυπωθούν με λέξεις, αλλά έχοντας το πλεονέκτημα των παρομοιώσεων και των μεταφορών φτάνει τόσο κοντά σε αυτό το ωραίο, που όταν ακούμε κάποια ποιήματα πραγματικά  συγκινούμαστε.

5. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;

Ξεκίνησα να γράφω από το σχολείο αλλά ποτέ δεν τα κρατούσα. Ο μόνος λόγος που έγραφα ήταν γιατί με βοηθούσε να ξεφεύγω από την καθημερινότητα και να εξωτερικεύω τα συναισθήματά μου. Μετά, στα φοιτητικά χρόνια άρχισα να τα συλλέγω με την παρότρυνση κάποιων φίλων.

6. Γιατί γράφετε;

Είναι αυτή η γαλήνη που σου προσφέρεται μετά από κάθε ποίημα, η οποία δε συγκρίνεται με καμία άλλη δραστηριότητα. 

7. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας; 

Θα έλεγα πηγή έμπνευσης μπορεί να αποτελέσει οτιδήποτε μου τραβάει την προσοχή, από ένα μικρό λουλουδάκι μέχρι κάτι που θα ακούσω στις ειδήσεις.

8. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;

Κυρίως με την ποίηση, αυτό είναι το λογοτεχνικό είδος που με εκφράζει περισσότερο. Γράφω κάπου κάπου και από κανένα διήγημα αλλά μετά επιστρέφω στο γνωστό καταφύγιο, στην ποίηση.

9. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;

Ανάγκη για να γράψω μπορεί να έχω οποιαδήποτε ώρα μέσα στη μέρα. Κυρίως όμως, γράφω το βράδυ, ίσως γιατί αυτή η απόλυτη ησυχία με εμπνέει.

10. Πως θα χαρακτηρίζατε τη λογοτεχνική παραγωγή σήμερα;

Μιας και ζούμε στην εποχή της πληροφορίας, η γνώση δυστυχώς χάθηκε μέσα στις πολλές πληροφορίες. Το ίδιο συμβαίνει και με τη λογοτεχνική παραγωγή. Δύσκολα αναδεικνύεται ένα καλό βιβλίο όπως παλιά. Σκέφτομαι καμιά φορά αν εμείς θα αφήσουμε κάτι που θα θεωρείται κλασικό στις επόμενες γενιές, κάτι που να αντέξει στο πέρασμα των αιώνων. 

11. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός Best Seller;

Υπάρχουν τα πραγματικά καλά βιβλία, τα οποία έχουν πολλά να δώσουν και ο συγγραφέας δεν προσαρμόζει τη σκέψη του ανάλογα με τη ζήτηση. Αυτά μπορεί να εκτιμηθούν και να γίνουν Best Sellers. Υπάρχουν όμως και τα άλλα βιβλία, αυτά που οι συγγραφείς τα προσαρμόζουν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του κοινού. Γράφουν, δηλαδή, αυτά που θέλει ο κόσμος να ακούσει. Είναι πολύ λογικό, λοιπόν, αυτά να γίνονται  Best Sellers πολύ πιο εύκολα σε σχέση με τα πραγματικά καλά βιβλία.

12. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε; 

Σίγουρα το έντυπο. Μπορείς να αγγίξεις το βιβλίο, να νιώσεις τη μυρωδιά του, να υπογραμμίσεις τα πιο ενδιαφέροντα σημεία ώστε να το ξαναδιαβάσεις όταν χρειαστεί. Το ηλεκτρονικό είναι ψυχρό, δεν σου δίνει τη χαρά της ανάγνωσης. 

13.  Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;

Επειδή και ‘γω είμαι ακόμα νέα, δεν μπορώ να δώσω συμβουλή που να έχει κάποια βαρύτητα όπως αυτή ενός έμπειρου λογοτέχνη. Θα έλεγα, όμως, ότι χρειάζεται συνεχής προσπάθεια για την πνευματική ανέλιξη και μεγάλες βουτιές καθημερινά στον ωκεανό της γνώσης για να μη στερεύουμε από εμπνεύσεις.

14. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;

Το ημερολόγιο ενός τρελού, του Ν.Γκόγκολ.

15. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Θα πω ποιητές μιας και τώρα έχω διαβάσει αρκετά βιβλία ποίησης. Είναι οι Οδυσσέας Ελύτης, Γιάννης Ρίτσος, Κωνσταντίνος Καβάφης, Νίκος Καββαδίας και Κώστας Καρυωτάκης.

16. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;

Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα συνεχίσω να γράφω όποτε έχω ανάγκη να ξεδίνω και να δημιουργώ ταυτόχρονα.

*     *     *

Της ζωής αναποδιές
(της Θεοδώρας Τσακιρίδη)

Ποιος είπε πως η ζωή κυλά χωρίς αναποδιές;
Είναι γιατί η φθορά των νοητών δεσμών μας
λήθη και πείσμα επιβάλλει.
Χάθηκες μες στην ποίηση της μιας γραμμής
κάτω από έναν ίσκιο φαγωμένο
σαν κυπαρίσσι ακλόνητο την ώρα της σιωπής- 
είναι κι αυτός ένας τρόπος
τη φαγωμένη μοίρα σου να γράψεις
με αίμα από ανέκφραστων επιθυμιών τη χάρη
και με χυμό ώριμων πια συναισθημάτων.
Και σαν αχτίδα κοίταξες κατάματα το φως του φεγγαριού
και σαν αέρας ανάσανες μέσα στη νηνεμία
μικρά λουλούδια άφησες στον κήπο να ανθίσουν
αφού στη θύμηση του Παραδείσου τώρα υπέκυψες.
Φεύγεις κι αφήνεις αφάγωτο του Ήλιου το καρβέλι
και το νερό από της ιστορίας το πηγάδι
έμεινε μες στης εκκλησιάς το δισκοπότηρο.
Ποιος είπε πως η ζωή κυλά χωρίς αναποδιές;
Τρανή απόδειξη οι μάνες που τα παιδιά θυσιάσαν
στο χάραμα μιας μέρας δροσερής
βορά στα άγρια θηρία του πολέμου
μήπως και σταματήσει πια ετούτη η άβυσσος
νέους ανθρώπους στο σκοτάδι να τραβά.
Κι όταν πια όλοι την τελευταία μας ελπίδα θα πενθούμε
από του χρόνου τις πολλές αναποδιές
τότε μονάχα τα λουλούδια θα ανθίσουν
στων λίθων το ξερό τοπίο
ώσπου η φωνή που βγαίνει αργοπεθαίνοντας
σιγά σιγά να γίνει μελωδία.

Γέρικο δέντρο
(της Θεοδώρας Τσακιρίδη)

Χρόνος ατέλειωτος στις γερασμένες πλάτες
δέντρο που όλου του κόσμου τα δεινά
η μοίρα έγραψε να δει
κομμάτι που ποτέ δεν έφυγε
από του πλήθους τη σιωπή.
Χρωμάτισε η θάλασσα τον ήλιο
και βγήκανε τα βότσαλα βαρκάδα στη στεριά.
Ο άνεμος αγκάλιασε τον σπόρο
κι αυτός μες στην καρδιά του χάραξε
τη μυρωδιά της πόλης.
Στη ζεστασιά των παιδικών χαμόγελων
το κρύο του πολέμου παγερό.
Όπως την πρώτη μέρα που γεννήθηκε
ετούτο το γέρικο δέντρο.
Ήπιε σταγόνες της βροχής γεμάτες αίμα
και άκουσε ανθρώπους να πεθαίνουν
αφού με την ψυχή τους έλιωναν
όλου του κόσμου τα δεινά.
Γι’ αυτό το δέντρο θρηνεί
κάθε μέρα και κάθε στιγμή.
Στη φρέσκια ανατολή
σαν φάρος τώρα αγέρωχος
στα πλοία των αιώνων
του θανάτου το πέπλο
μακριά διώχνει
καθώς φωτίζει το βαρύ σκοτάδι.

Μοιραίο τέλος
(της Θεοδώρας Τσακιρίδη)

Στο ανάγνωσμα της αλήθειας μόνος σου πια
στιγμές της πλάσης ανατρέχεις
σε ένα μυαλό ζωγραφισμένο
από όμορφες παραμυθιών εικόνες.
Κάποτε στις λυπημένες νύχτες
ακούμπησες το ματωμένο χώμα
ψάχνοντας τον αθάνατο σφυγμό της γης-
μήπως τον ψίθυρο της νυχτερίδας
από τα χείλη χωμάτινης πέτρας
έμελλε να ακούσεις.
Το ρολόι των αιώνων
στου κενού φεγγαριού το αντίκρισμα
το τέλος μιας μεγάλης εποχής
υποχρεώθηκε από της μοίρας τα θεριά
σε αβοήθητους ανθρώπους να σημάνει.
Γιατί άθροισα τα πουλιά
και η φωνή τους δεν έσβηνε
το παραμιλητό της φύσης,
άθροισα τα λουλούδια
και η ομορφιά τους δεν έφτανε
του κόσμου την ασχήμια
για πάντα να εξαλείψει,
άθροισα όλα τα βράχια
και το ύψος ποτέ δεν έφτασε
τον μεγάλο ουρανό.
Μνήμη κρυφά παραχωμένη
σε ανθρώπων άμοιρων τις πλάτες
την πετάν για να μη θυμούνται
της ιστορίας τη σιωπή.
Τώρα που ήπιες κρασί
απ’ το ποτήρι της αλήθειας
σε ποια μελωδία τα πουλιά θα τραγουδούν
και σε ποιο πέλαγος θανάτου
σταγόνες ζωής λαχτάρισες να δεις;

*     *     *

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΘΕΟΔΩΡΑΣ ΤΣΑΚΙΡΙΔΗ

Ονομάζομαι Θεοδώρα Τσακιρίδη. Γεννήθηκα στη Λάρισα και κατοικώ στη Θεσσαλονίκη. Είμαι 22 χρονών και είμαι φοιτήτρια στο τμήμα Μαθηματικών του ΑΠΘ. Ασχολούμαι εδώ και αρκετά χρόνια με την ποίηση. Έχω βραβευτεί με το πρώτο βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης του Δήμου Βύρωνα. Έκτοτε, συμμετέχω στη Λογοτεχνική ομάδα του Δήμου καθώς και στη συγγραφή ενός βιβλίου στο τέλος κάθε χρόνου.

*     *     *

ΑΝ ΘΕΣ ΚΑΙ ΣΥ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙΣ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ: 

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

ΚΑΙ ΣΤΗΝ 

ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΣΥΧΡΟΝΩΝ 

ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

ΠΑΤΗΣΕ 

ΕΔΩ!