Συνέντευξη με τη Λογοτέχνιδα Σμαραγδή Μητροπούλου - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήσει μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν (ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ). Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του πρώτου τόμου της «Ηλεκτρονικής Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία θα συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book.

Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε την Εκπαιδευτικό και Λογοτέχνιδα, Σμαραγδή Μητροπούλου, η οποία συμμετέχει στην «Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό της έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΜΑΡΑΓΔΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ

1. . Αν έπρεπε να δώσετε έναν ορισμό για τη λογοτεχνία, ποιος θα ήταν αυτός;

Λογοτεχνία, αν το πάρουμε ετυμολογικά, σημαίνει τέχνη του λόγου. Για μένα αυτή η τέχνη εξωτερικεύει ό,τι κρύβουμε στα βάθη νου και  ψυχής και τους δίνει βήμα για να βγουν στο φως.  

2. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;

Τον «ταξιδεύει» βοηθώντας τον να ξεφύγει από την πεζή καθημερινότητα. Του προσφέρει εικόνες κι ενεργοποιεί έτσι όλες του τις αισθήσεις

3. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;

Στα εφηβικά μου χρόνια ξεκίνησα να σκαρώνω δειλά-δειλά κάποιους στίχους και μικρές ιστορίες, θέλοντας να βγάλω από μέσα μου ό,τι με ταλάνιζε. Τα μπλοκάκια αυτά με τις πρώτες μου συγγραφικές απόπειρες υπάρχουν ακόμα σ’ ένα συρτάρι της βιβλιοθήκης μου στο πατρικό μου σπίτι. 

4. Γιατί γράφετε;

Γράφω και για μένα, για να εκφράσω ιδέες, απόψεις, βιώματα… αλλά και για να τα μοιραστώ με τους γύρω μου.

5. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας; 

Βασική πηγή έμπνευσής μου είναι η θάλασσα, μιας και ως εκπαιδευτικός ταξιδεύω με μία βαλίτσα ρούχα κι όνειρα στους «θαλασσόδρομους του Αιγαίου» (όπως λέει κι ένας πολύ αγαπητός μου φίλος). Αρκετές ιστορίες μου διαδραματίζονται σε νησιά. Ωστόσο, μπορεί να μου έλθει έμπνευση κι από μία φωτογραφία, μία φράση, ένα μουσικό κομμάτι. 

6. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;

Με την πεζογραφία.

7. Μιλήστε μας για το λογοτεχνικό σας έργο.

Έχω εκδώσει μέχρι στιγμής τρία βιβλία: «Πριν ο ήλιος δύσει» (θεατρικό), «Μια στιγμή, μια αιωνιότητα μονάχα» (συλλογή διηγημάτων), «Ήχοι στη σιωπή» (συλλογή διηγημάτων). Και τα τρία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ. 
Στο παρελθόν συμμετείχα και σε διάφορες ανθολογίες διηγήματος και ποίησης. 
Υπάρχει δε στο συρτάρι μου αρκετό υλικό που περιμένει τη σειρά του για να βγει στο φως. 

8. Πείτε μας λίγα λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο που έχει τίτλο: «ΗΧΟΙ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ».

Σκέψεις που δεν εξωτερικεύτηκαν… όνειρα που σ’ ένα κουτί ξύλινο έμειναν κλειδωμένα και ξεχάστηκαν… λόγια που χαράχτηκαν στο χαρτί...
Αναμνήσεις…
Σε κάθε γωνιά της γης… ατενίζοντας τη θάλασσα ή τα φώτα της πόλης. 
Γιατί… σαν τραγουδούν οι ήχοι στη σιωπή, έχουν τόσα μα τόσα να πουν… να θυμίσουν (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Αυτό το βιβλίο  "στήθηκε" στο αρχοντονήσι της Άνδρου. Στα στενά της Χώρας, στα παλιά αρχοντικά, στο παλιό λιμάνι…μ’ ένα μολύβι κι ένα μπλοκ στο χέρι και με μία φωτογραφική μηχανή, αποτύπωνα κι έγραφα, έγραφα κι αποτύπωνα… «για να πάρουν οι λέξεις πνοή και για να τραγουδήσουν οι ήχοι στη σιωπή».

9. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;

Συνήθως απόγευμα προς βράδυ. Επειδή όμως  η έμπνευση μπορεί να κάνει την επίσκεψή της ανά πάσα στιγμή, έχω πάντα πρόχειρο ένα μικρό σημειωματάριο στην τσάντα μου…

10.  Πως είναι η ζωή ενός λογοτέχνη στα χρόνια της κρίσης;

Δύσκολη, ειδικά αν δεν υπάρχει κάποια βασική πηγή βιοπορισμού. 

11. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε; 

Έντυπο βιβλίο. Σταθερή αξία πάντα!

12.  Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;

Θα συμβούλευα έναν νέο λογοτέχνη πρώτα και πάνω απ’ όλα να είναι και να παραμένει ΑΝΘΡΩΠΟΣ… να μην κάνει «εκπτώσεις» σε ό,τι αφορά τις ηθικές του αξίες… και φυσικά να πιστεύει στον εαυτό του και στο έργο του και να’ χει υπομονή κι επιμονή.  

13. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Αγαπημένοι μου συγγραφείς είναι τα παιδιά εκείνα που δουλεύω μαζί τους καθημερινά (είμαι εκπαιδευτικός σε Γυμνάσιο) και μου εμπιστεύονται εκτός από  τα όνειρά τους και κάποια γραπτά τους…σίγουρα θα έχω τη χαρά και την τιμή να τους παραδώσω τα… μολύβια μου. 
Ως άνθρωπος  και ως εκπαιδευτικός πιστεύω πολύ στη νέα γενιά. Έχω δε ξεχωρίσει και θαυμάζω ιδιαίτερα έναν νέο άνθρωπο που δίνει πολλά κι έχει ακόμα να δώσει πολλά: τον Θεοφάνη Παναγιωτόπουλο. Το έργο του μου θυμίζει την παλιά, ωραία λογοτεχνία… και άνετα θα μπορούσε να αξιοποιηθεί και στις σχολικές αίθουσες (ειδικά στην Α΄Λυκείου στην ενότητα «Φύλο και Λογοτεχνία»). Είναι ένας λογοτέχνης που ήρθε για να μείνει!

14. Ποια είναι τ’ αγαπημένα σας βιβλία;

Αγαπημένα μου βιβλία είναι όσα κατόρθωσαν ν’ αγγίξουν την ψυχή μου ως τα κατάβαθά της. 

15. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;

Ετοιμάζω κάτι καινούργιο αυτή την εποχή με φόντο το νησί της καρδιάς μου, την Άνδρο. Περισσότερα, όταν έλθει η ώρα.

*     *     *

Σκέψεις μοναχικές

(της Σμαραγδής Μητροπούλου)

Κανείς δεν ξέρει πώς περνάν οι νύχτες μου..
οι αγκαλιές οι δανεικές που με κρατούν…
κοφτές ανάσες, παθιασμένα αγγίγματα…
όχι φιλιά, κείνα τα φύλαξα μόνο για σένα.
Θυμάσαι;
Το τελευταίο δειλινό στο ακροθαλάσσι.
Θυμάσαι;
Κανείς δεν ξέρει πώς περνάν οι νύχτες μου…
μονάχα εκείνο το μαύρο τριαντάφυλλο

Επιστροφή...

(της Σμαραγδής Μητροπούλου)

Αφιερωμένο στους ξενιτεμένους και στους ναυτικούς μας

Πίσω απ’ τις σφραγισμένες πόρτες και τα σκουριασμένα κάγκελα
τρελό χορό στήσανε οι θύμησες απόψε
παρέα με τη μοναξιά.
Το μακρύ σιδερένιο κλειδί κρυμμένο μέσα στην  πήλινη γλάστρα
μαζί με την ψυχή ετούτων των χορταριασμένων τοίχων κάποιον, κάτι καρτερά.
Στου χρόνου το πείσμα
τα άνθη εξακολουθούν ζωή να ‘χουν.

Κάτω απ’ της αγια-Θαλασσινής τον ίσκιο
εγώ, ο ξένος
το στενό μονοπάτι ανηφορίζω.

Πώς ν’ απαρνηθώ το βράχο τον περήφανο;
Αιώνες τώρα, στήριγμα κι απαντοχή μου.

Γύρισα ξανά
στο παλιό αρχοντικό με τα βασιλικά στο περβάζι
με το αγιόκλημα και τις τριανταφυλλιές.
Γύρισα ξανά…
ζωή να πάρουνε οι αναμνήσεις.

ΑΡΩΜΑ ΠΕΡΓΑΜΟΝΤΟ
(της Σμαραγδής Μητροπούλου)

Έλεγα να ρίξω την αυλαία κι ας μείνει η παράσταση μισή....και θα έφευγα αθόρυβα, κρυμμένη στις σκιές, ψάχνοντας μιαν άλλη Ιθάκη. Μα η ψυχή μου κραύγαζε: Μείνε....η Ιθάκη σου είναι εδώ κι ας φαίνεται πτωχή μα και τραχιά κάποιες φορές. Κι απάντησα στη νύχτα: Θα μείνω! Μέχρι τη στιγμή που πια ουρανός δε θα υπάρχει!

«Μέχρι τη στιγμή που πια ουρανός δε θα υπάρχει», είπε σιγανά κι άφησε το στυλό στην άκρη.

Είχε αρχίσει να πέφτει σκοτάδι…

Άνοιξε τη ντουλάπα της. Τι να διαλέξω για απόψε; σκέφτηκε.  

Πέρασε στα πόδια της ένα μαύρο καλσόν, φόρεσε ένα φόρεμα μπορντό λίγο πάνω απ’ το γόνατο και κρέμασε στο λαιμό της ένα μακρύ, ασημένιο κολιέ. Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη. Ήταν όμορφη, σωστό θηλυκό!

Έβαλε ένα ποτό. Άγγιξε το ποτήρι με τα χείλη της κι άφησε το καυτό υγρό να κυλήσει ως τα σωθικά της.  Πέρασε τη γλώσσα της πάνω απ’ τα χείλη της και πήρε μερικές σταγόνες που τρεμόπαιζαν στις άκρες τους.  

Με αργές κινήσεις έκλεισε πίσω της την πόρτα.

***

Την κρατούσε σφιχτά πάνω του και μπαινόβγαινε μέσα της, με κινήσεις άλλοτε αργές κι άλλοτε πιο γρήγορες. Τα μαλλιά της είχαν σχεδόν καλύψει το πρόσωπό του, η ανάσα της έκαιγε το λαιμό του… ο ιδρώτας έτρεχε ποτάμι από τα ολόγυμνα κορμιά τους… οι ανάσες τους γίνονταν όλο και πιο κοφτές… μέχρι που ο αναστεναγμός κατέληξε σε μία δυνατή κραυγή… και τα δάκρυα ανέβλυσαν από τα μάτια της και μούσκεψαν τα μάγουλά της. 

Έγειρε ξέπνοη στον ώμο του. Εκείνος άναψε τσιγάρο, τράβηξε μια δυο ρουφηξιές κι ύστερα της το έδωσε.

«Μην κλαις!» της είπε και τη φίλησε στο μάγουλο. «Είσαι υπέροχη… θεά του φεγγαρόφωτου!»

Σηκώθηκε κι άρχισε να ντύνεται.

«Θα σε ξαναδώ;» τη ρώτησε με αδημονία στο βλέμμα.

Κούνησε το κεφάλι της αόριστα.

Τη βοήθησε να βάλει το παλτό της., 

«Μοσχοβολάς σαν άνοιξη!» της είπε. 

***

Αυτό γινόταν σχεδόν πάντα. Περιέφερε τις νύχτες το κορμί της σε αγκαλιές δανεικές, σε έρωτες που γλιστρούσαν από πάνω της με το πρώτο φως. Στον κόρφο της μοναχά κρατούσε τη μοσκοβολιά από το περγαμόντο, από ΕΚΕΙΝΟΝ, που κάποτε την είχε ολάκερη διαποτίσει.

Άρωμα περγαμόντο! Ένα κομψό μπουκάλι με λευκά λουλούδια, ένα ντροπαλό βλέμμα, δύο μάγουλα ελαφρά κοκκινισμένα κι ένα χέρι που έτρεμε ελαφρά την ώρα που της το πρόσφερε.

«Μάτια μου! Πού να ‘σαι τώρα;» αναρωτήθηκε.

Δεν μπορείς ποτέ να ξεπεράσεις τον ένα και μοναδικό έρωτα… τον άπιστο έρωτα… τον έρωτα ψεύτη… κι ενώ ξέρεις τη γυμνή αλήθεια, είσαι και παραμένεις κοντά του για πάντα, μέχρι να σας χωρίσει ο θάνατος… γιατί είναι όλο σου το είναι! άκουσε μία φωνούλα μέσα της. 

«Δεν ήταν έτσι… όχι δεν ήταν έτσι…», φώναξε.

ΕΚΕΙΝΟΣ είχε περάσει στην απέναντι όχθη, σ’ έναν κόσμο που λουζόταν από το δικό του μοναδικό φως. Δεν την πλήγωσε… δεν την πρόδωσε… απλά… δεν μπορούσε! Μα την αγάπαγε, ναι, την αγάπαγε, με το δικό του μοναδικό κι ανεπανάληπτο τρόπο… το ένιωθε… το αφουγκραζόταν… κι ας υπήρχε αυτή η απέραντη σιωπή.

«Μακάρι ποτέ… ποτέ να μη διαισθανθείς πώς… πώς περνάν οι νύχτες…», μονολόγησε παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής.

***

Το ξημέρωμα τη βρήκε ξαπλωμένη στο κρεβάτι, με τα ρούχα, να κρατά στα χέρια της ένα μπουκάλι άρωμα περγαμόντο. Στο πρόσωπό της είχε απομείνει ζωγραφισμένο ένα χαμόγελο… 

Η αυλαία είχε πέσει…

Την ίδια ώρα, στον κόσμο του φωτός, ένα δάκρυ κρυστάλλινο ταξίδεψε πάνω σ’ ένα άσπρο σύννεφο και προσγειώθηκε στην αγκαλιά της… για πάντα.!

*     *     *

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΜΑΡΑΓΔΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ

Η Σμαραγδή Μητροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κι έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αρχαία Ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ στη Mεγάλη Βρετανία. Υπηρετεί στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Είναι, επίσης, διπλωματούχος Δημιουργικής Γραφής (Diploma in Creative Writing) του Κολεγίου Writers’ Bureau (Manchester, UK), ενώ έχει παρακολουθήσει μαθήματα θεατρικής γραφής στο Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου και σκηνοθεσίας στο Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού. Eίναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών (ΠΕΛ), της Ένωσης Συγγραφέων Πιερίας και της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών Συγγραφέων Πέντε Ηπείρων (ΕΕΛΣΠΗ). Έχει τιμηθεί με το βραβείο Λογοτεχνίας του Φανταστικού Larry Niven (Α΄βραβείο στην κατηγορία «Φαντασία»). Από τις εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ κυκλοφορούν τα βιβλία της: «Πριν ο ήλιος δύσει» (θεατρικό),  «Μια στιγμή, μια αιωνιότητα μονάχα» και «Ήχοι στη σιωπή». Μοιράζει την αγάπη της εξίσου στη διδασκαλία  και στη συγγραφή ιστοριών.
Επικοινωνία: www.facebook.com/smaragdi.mitropoulou
                   smaragdi02@gmail.com

*     *     *

ΑΝ ΘΕΣ ΚΑΙ ΣΥ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙΣ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ: 

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

ΚΑΙ ΣΤΗΝ 

ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΣΥΧΡΟΝΩΝ 

ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

ΠΑΤΗΣΕ 

Εδώ!