Καταχθόνια Άνοιξη (Άραγε για ποια άνοιξη μιλάμε;)
Τα μάτια λαβώνονται
από τις ηλιαχτίδες του πολέμου
και οι καρδιές σα φοβισμένα νούφαρα
εγκαταλείπουν τις ερειπωμένες κατοικίες τους,
που βομβαρδίστηκαν από το μίσος
των αδίστακτων πεταλούδων.
Η άνοιξη κοντοζυγώνει.
Η Αργώ σαλπάρει από το ναυάγιο της ανθρωπότητας
και η παραλία είναι σκεπασμένη
από ματωμένες παπαρούνες,
ενώ οι αμυγδαλιές ανθίζουν,
πετροβολώντας τις βάρκες που έρχονται
με τ' άψυχα παιδικά κουφάρια
και τους πράσινους καρπούς της προπαγάνδας.
Η άνοιξη φτάνει.
Η μαύρη σημαία υψώνεται τώρα στον ουρανό,
κυματίζει πάνω από τα χαρακώματα
της απληστίας του ανθρώπου,
δημιουργώντας μία σκιώδη ουτοπία
από ελπιδοφόρες πασχαλίτσες,
που πετούν μέσα στις φυλακές του χάους
και στα στρατόπεδα της ψευδούς φιλοξενίας.
Η Άνοιξη ήρθε!
Περπατώντας σαν κάμπια,
διέσχισε λεωφόρους προσφυγιάς,
έπλευσε σε θάλασσες φονιάδες
γεμάτες με τις σκοτεινές χατζάρες
και τ' αυτόματα μιας φανατισμένης κοινωνίας.
Απ' όλα εκείνα που φονεύουν τα νιάτα.
Απ' όλα αυτά που αποκεφαλίζουν την Ελευθερία
μαζί με τα παιδικά όνειρα
στους βωμούς της απλειστίας
των αιμοδιψών ηγεμόνων.
Άραγε...
για ποια άνοιξη μιλάμε;
Πλούταρχος Πάστρας
Κεφαλλήνας Λογοτέχνης
1η Μαΐου 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου