Συνέντευξη με τη λογοτέχνιδα Χριστίνα Νάκου - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήσει μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν (ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ έως 31/3/2019). Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του πρώτου τόμου της «Ηλεκτρονικής Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία θα συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book. 

Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε τη λογοτέχνιδα, Χριστίνα Νάκου, η οποία συμμετέχει στην «Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό της έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΝΑΚΟΥ

1. Αν έπρεπε να δώσετε έναν ορισμό για τη λογοτεχνία, ποιος θα ήταν αυτός;

Ίνας παράδεισος γεμάτο γνώση, ταξίδι, περιπέτεια. 

2. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;

Πιστεύω ότι μέσα από τη λογοτεχνία ο άνθρωπός διδάσκεται και παίρνει σημαντικά μηνύματα. Γίνεται καλύτερος και εξελίσσεται. 

3. Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;

Δε γνωρίζω για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό. Θέλω όμως να πιστεύω ότι στο μέλλον θα εξελιχθεί προς το καλύτερο γιατί προσωπικά η ποίηση για μένα είναι κάτι ιερό… 

4. Και τώρα μία δύσκολη ερώτηση. Τι σημαίνει για σας ποίηση;

Για μένα είναι τρόπος έκφρασης συναισθημάτων. Γενικά μέσα στη γραφή μου περιλαμβάνεται η ψυχή μου όλη. 

5. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;

Από 12 ετών ξεκίνησα με μικρά ποιήματα και τραγούδια και έγινε εντελώς αυθόρμητα στις τουαλέτες του σχολείου παρέα με μια φίλη 

6. Γιατί γράφετε;

Γιατί με χαλαρώνει και με ξεκουράζει. Είναι τρόπος ζωής για μένα. Αν ποτέ το σταματήσω τότε σίγουρα θα έχω σβήσει σαν άνθρωπος. 

7. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας; 

Πηγαία έμπνευση η μουσική. Ακούω και γράφω… 

8. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;

Με τη μυθοπλασία στα βιβλία μου και με τον έρωτα κυρίως στα ποιήματα-αποσπάσματά μου. 

9. Μιλήστε μας για το λογοτεχνικό σας έργο.

Πρόκειται για μια παρέα τεσσάρων φίλων που ανακαλύπτουν πως οι ιστορίες που άκουγαν από το παππού τους για μια μαγική λίμνη που τους οδηγεί σε ένα μαγικό μέρος είναι τελικά αληθινές. Το βιβλίο περιλαμβάνει ένα λεξικό με τη γλωσσά των ξωτικών δικής μου έμπνευσης και πολλά σημαντικά μηνύματα για τους μικρούς μου φίλους. Είναι κατάλληλο για ηλικία από δέκα ετών και άνω και λέγεται ο νεαρός μάγος- το σπαθί του Μερλοου. 

10. Πείτε μας λίγα λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο που έχει τίτλο: «ο νεαρός μάγος-το σπαθί του Μερλοου».

Είναι το πρώτο μου βιβλίο και επίκειται συνέχεια. Οσονούπω.

11. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;

Δεν έχω σταθερή ώρα λόγω του ότι έχω ένα παιδί δυόμισι ετών. Όποτε έχω χρόνο και έμπνευση. 

12.  Πως είναι η ζωή ενός λογοτέχνη στα χρόνια της κρίσης;

Πιστεύω πως ανέκαθεν ήταν δύσκολη. Απλώς τώρα είναι χειρότερη… Δυστυχώς.  

13. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός Best Seller;

Καλό βιβλίο, σωστή προώθηση και διαφήμιση. 

14. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε; 

Προτιμώ το έντυπο. Είμαι παραδοσιακή σε αυτό το θέμα. 

15.  Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;

Να γράφει κυρίως γιατί το αγαπάει και να καταθέτει τη ψυχή του. 

16. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;

Το μυστικό της προφητείας της Καλλιόπης Βελονιά. 

17. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Από Έλληνες: Λένα Μαντά γιατί μεγάλωσα μαζί της. Από ξένους: Tζ. Ρόουλινγκ λόγω του ότι ανήκουμε στο ίδιο είδος. 

18. Ποια είναι τ’ αγαπημένα σας βιβλία;

Η προφητεία της πέτρας της Φλάβια Μπυζόρ, γιατί είναι το πρώτο βιβλίο που διάβασα όταν ήμουν μικρή. Στη συνέχεια όλα τα άλλα γιατί δε τα ξεχωρίζω. 

19. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;

Να τελειώσω το 2ο βιβλίο του νεαρού μάγου και είθε να γίνει ταινία καθώς έχει τις προδιαγραφές. 

*     *     *

Χορεύοντας στη βροχή

(της Χριστίνας Νάκου)

Στο δρόμο βγαίνω γυμνή
χωρίς κανένα ίχνος ντροπής
τα χέρια απλώνω προς τον ουρανό
προσπαθώντας να πιάσω τις πολύτιμες για μένα σταγόνες
τις κοιτάζω και χαμογελάω
ατελείωτη αίσθηση ελευθερίας κατακλύζει το κορμί και τη ψυχή μου
ενώ ταυτόχρονα χορεύω
απολαμβάνοντας το υγρό στοιχείο να πέφτει πάνω στο κορμί μου
και τότε σε βλέπω να με πλησιάζεις
μου πιάνεις το χέρι και μου λες
«έλα να χορέψουμε μαζί»
ενώ ταυτόχρονα με αγκαλιάζεις
και τότε εγώ σου χαμογελάω
πειράζοντας τα βρεγμένα μαλλιά σου
και παρατηρώντας τη βροχή στα χείλη σου
πλησίασα να απολαύσω τη γεύση της
και ολοκληρώσαμε ΜΑΖΙ έναν πανέμορφο χορό
το χορό της βροχής
το χορό της ΑΓΑΠΗΣ.

Μελαγχολική καρδιά
(της Χριστίνας Νάκου)

Βρίθει μελαγχολίας η καρδιά
Έχει καιρό να γελάσει
Γνώριμο συναίσθημα από παλιά
Διαιωνίζοντας έτσι την αγάπη
Μαχόμενη τους δαίμονες μου να αποφύγω
Όμορφα όνειρα να ξαναδώ
Μια μάχη μέσα μου ξαναρχίζω
Φωνάζω δυνατά ότι ζω
Μα τα φτερά μου είναι πάλι κομμένα
Δε μπορώ άλλο να πετώ
Μεμψιμοιρώ ξανά τα περασμένα
Μα το παρόν δύσκολο και αυτό
Όσο και αν θέλω να ξεφύγω
Από τη ζωή μου πως γίνεται αυτό;;;

Αγάπη & Ευτυχία
(της Χριστίνας Νάκου)

Μια φορά και έναν καιρό,
Ήταν δύο αδερφές 8 και 10 χρονών, η Αγάπη και η Ευτυχία. Δύο πανέμορφα κορίτσια, γόνοι πλούσιας οικογένειας που ζούσαν στην Ολλανδία, σε ένα κάστρο με υπηρέτες ενώ οι γονείς εργάζονταν καθημερινά και απουσίαζαν πολλές ώρες. 
Η γλυκύτατη Αγάπη μοιάζει πολύ στη μητέρα της. Έχει πυρόξανθα μαλλιά και σμαραγδένια μάτια. Επίσης είναι καλοκάγαθη, ευγενική, μεγαλόψυχη και φιλότιμη. 
Τουναντίον η Ευτυχία μοιάζει περισσότερο στο πατέρα της. Έχει καστανά μαλλιά μέχρι τη μέση και μελοπράσινα μάτια. Είναι όμως αγενής, ζηλόφθονη, ιδιότροπη και μισεί πολύ τη μικρότερη αδερφή της. Αβανιάζει συνεχώς την Αγάπη ότι της κλέβει τα παιχνίδια και ότι προκαλούσε στα φορέματα της ανεπανόρθωτες βλάβες. 
Οι γονείς τους είναι καλόκαρδοι άνθρωποι, φιλάνθρωποι και φιλήσυχοι. Αν και γνωρίζουν τη μεμπτή συμπεριφορά της Ευτυχίας τη δικαιολογούσαν συνεχώς, ασχέτως αν οι υπηρέτες είχαν απηυδήσει με την συμπεριφορά της.
Παρόλα αυτά η Αγάπη δε παραπονιόταν ποτέ ούτε τη κακολογούσε. Η πραότητα, η αβρότητα και η μεγαλόκαρδη καρδιά της δε της επέτρεπαν να μιλήσει άσχημα για την αδερφή της. Κάθε φορά που η Ευτυχία τη λοιδορεί αντί να υποστηρίζει τον εαυτό της υποχωρούσε στο δωμάτιο της. Αν και μικρή ακόμα ηλικιακά, είχε τη σοφία να γνωρίζει πως αν το συνέχιζε θα είχε πολύ κακή κατάληξη. Έτσι υπόμενε χωρίς αντίλογο όλες τις συκοφαντίες και τα βασανιστήρια της.   
Μια μέρα η Ευτυχία μόλις είχε ξυπνήσει από τον μεσημεριανό της ύπνο και πήγε αμέσως στο παράθυρο  για να αγναντέψει τον κήπο. Η οικογένεια της είχε το μεγαλύτερο κήπο στη χώρα, έκτασης περίπου 20 εκτάρια, με τη μεγαλύτερη ποικιλία σε λουλούδια και δέντρα. Αρκετά συχνά μάλιστα  έρχονταν φωτογράφοι για να τον φωτογραφήσουν μαζί με την οικογένεια της. 
Σχεδόν αμέσως ο οφθαλμός της αντιλήφθηκε την Αγάπη στη μπροστινή βεράντα να παίζει ανενόχλητη με την αγαπημένη της κούκλα. Συνοφρυώθηκε και ετοιμάστηκε να πάει να τη συναντήσει. Όταν έφτασε όμως εκεί δεν τη βρήκε και αυτό τη θύμωσε. Άρχισε αμέσως να τη ψάχνει φωνάζοντας τη επανειλημμένως.                
-Που είναι η αδελφή μου; ρώτησε έναν υπηρέτη.
-Δε γνωρίζω δεσποινίς.
-Δεν είδες που πήγε; Εδώ ήταν προ λίγου.
-Όχι δεσποινίς Ευτυχία. Και εγώ μόλις τώρα ήρθα.
-Πάντα ήσουν ένας άχρηστος όπως όλοι οι υπόλοιποι. Είσαι υποχρεωμένος να γνωρίζεις τα πάντα εδώ και να με ενημερώνεις για όλα, του πέταξε θυμωμένη και κατευθύνθηκε τρέχοντας προς τον κήπο. 
Όσο περισσότερο έψαχνε τόσο ένοιωθε το θυμό να φουντώνει μέσα της κοκκινίζοντας τα μάγουλα της. Αναρωτιόταν μήπως την αντιλήφθηκε προηγουμένως στο παράθυρο και πήγε κάπου να κρυφτεί. Που μπορεί όμως να κρύφτηκε; 
-Ώστε εδώ μου είσαι λοιπόν. Έχεις ιδέα πόση ώρα σε ψάχνω; της φώναξε αμέσως με το που την είδε.
Η Αγάπη καθόταν ήσυχη κάτω από μια δρυς και έπαιζε με μερικές πεταλούδες μιλώντας ταυτόχρονα στη κούκλα της. Ξαφνιάστηκε λίγο όταν άκουσε τη φωνή της και γύρισε τρομαγμένη προς το μέρος της. Μέχρι και οι πεταλούδες εξαφανίστηκαν φοβισμένες ενώ ένα ζευγάρι αηδόνια που κάθονταν πάνω στο δέντρο τρόμαξαν και πέταξαν ψηλά. 
-Καλησπέρα αδερφούλα. Με έψαχνες είπες; Συγνώμη δε ήθελα να σε ταλαιπωρήσω, της απάντησε όσο πιο ήρεμα μπορούσε. 
-Ναι. Πάμε όμως να περπατήσουμε λίγο πρώτα.
Η Αγάπη την ακολούθησε χαμογελαστή μέχρι το τέλος του κήπου όπου από εκεί φαίνονταν μεγάλο μέρος από πεδιάδες, χωράφια και διάφορα μικρά χωριά. Από κάτω τους ακριβώς υπήρχε γκρεμός, έτσι τα μικρά κορίτσια σταμάτησαν λίγο πιο πριν.
-Λοιπόν αδελφούλα, τι με ήθελες; τη ρώτησε όταν την είδε που σταμάτησε. 


-Ναι σε ψάχνω εδώ και πόση ώρα. Τι έκανες εκεί στο δέντρο μόνη σου;
-Έπαιζα με τις πεταλούδες μου.
-Ποιες πεταλούδες; Δεν είδα καμία.
-Πέταξαν και έφυγαν.
-Λες ψέματα. Πες μου τι έκανες εκεί μόνη σου;
-Αλήθεια σου λέω αδερφούλα. Έπαιζα με τις πεταλούδες αλλά έφυγαν με το που ήρθες.
-Δηλαδή με θεωρείς και υπεύθυνη που έφυγαν οι δήθεν πεταλούδες σου. Ψεύτρα! Είσαι μια ψεύτρα. Ντροπή σου.
-Όχι δεν είμαι ψεύτρα, της απάντησε πολύ τρομαγμένη.
-Ψεύτρα είσαι. Και θα τα πω όλα στους γονείς μας όταν επιστρέψουν για να σου δώσουν ένα καλό μάθημα. Έλα εδώ πάμε γρήγορα στο κάστρο.
Η Ευτυχία την άρπαξε με δύναμη από το χέρι για να την επιστρέψει στο κάστρο και η Αγάπη άρχισε να κλαίει. 
-Αδερφούλα μου σε παρακαλώ με πονάς.
-Καλά να πάθεις. 
-Άσε με. Άσε με σου λέω, της φώναξε δυνατά και για πρώτη φορά την έσπρωξε μακριά της.
Εκείνη τη στιγμή η Ευτυχία είδε μια μεγάλη πέτρα κάτω στο χώμα και τη πήρε στα χέρια της. 
-Τόλμησες να με σπρώξεις. Τώρα θα δεις.
Φοβισμένη η Αγάπη άρχισε να οπισθοχωρεί προς τη πλευρά του γκρεμού. Ήθελε να πάει προς το κάστρο αλλά της έκλεινε το δρόμο. Δυστυχώς όμως σκόνταψε σε μια πέτρα με αποτέλεσμα να χτυπήσει στο κεφάλι της. Προσπάθησε να σηκωθεί αλλά ζαλιζόταν και αιμορραγούσε. Τρομοκρατημένη μέσα στα αίματα είδε την Ευτυχία να την απειλεί ακόμα με την πέτρα. 
-Όχι σε παρακαλώ αδερφούλα μου. Πήρα το μάθημα μου. Σου ζητώ συγνώμη.
-Σου άξιζε ότι έπαθες.
Η Αγάπη όσο είδε να τη πλησιάζει με τις ελάχιστες δυνάμεις που της είχαν απομείνει σερνόταν προς τα πίσω. 
-Σε παρακαλώ αδερφούλα μου. Έλα να συμφιλιωθούμε και να γίνουμε αγαπημένες. Δεν είναι σωστό να τσακωνόμαστε συνέχεια. Η μαμά και ο μπαμπάς στεναχωριούνται.
Το βλέμμα όμως της Ευτυχίας ήταν αδιάλλαχτο, σκυθρωπό και φθονερό. Δεν ήθελε με τίποτα να υποχωρήσει τώρα που την είχε στριμώξει αλλά να την τιμωρήσει. Να τη τιμωρήσει που αγαπούν εκείνη περισσότερο από την ίδια. Που είναι πιο όμορφη και πιο γλυκιά όπως η μητέρα τους. Που είναι καλύτερη σε όλα. Στη ζωγραφική, στην ιππασία, στο χορό, στο σχολείο, στο θέατρο. Πάντα τη θαύμαζαν και έλεγαν καλύτερα λόγια για εκείνη. 
-Θα τιμωρηθείς Αγάπη. Για όσα μου έχεις κάνει μέχρι τώρα. Κουράστηκα πια να επαινούν μόνο εσένα. 
Στα τελευταία της ήταν λόγια ήταν εκτός εαυτού και τη χτύπησε τόσο δυνατά στο κεφάλι που έφερε δύο στροφές και τελικά έπεσε στο κενό. Χωρίς να το σκεφτεί πιο πολύ πέταξε τη ματωμένη πέτρα στο γκρεμό και άρχισε να τρέχει προς το κάστρο. Σε όλη τη διαδρομή όμως ένοιωθε λες και μέσα στο κεφάλι της είχαν μπει οι Ερινύες.
-Εσύ σκότωσες την αδερφή σου. Τη σκότωσες…
Προσπάθησε να συνεχίσει να τρέχει αδιαφορώντας στα λόγια τους.
-Εσύ σκότωσες την αδερφή σου. Είσαι καταραμένη για μια ζωή. 
-Όχι δεν είμαι καταραμένη. Αφήστε με ήσυχη, είπε φωνάζοντας και έπιασε το κεφάλι της.
-Φόνισσα. Είσαι καταραμένη, της είπαν και γελούσαν τσιριχτά όλες μαζί κάνοντας την αδελφοκτόνο να πέσει κάτω επειδή δεν άντεχε άλλο τις φωνές τους. 
Γύρισε στο δωμάτιο της και ξάπλωσε κατευθείαν στο κρεβάτι της λες και προσπαθούσε να κρυφτεί από κάποιον αόρατο εχθρό.
-Είστε καλά δεσποινίς Ευτυχία; Βρήκατε τελικά την αδελφή σας; τη ρώτησε ο υπηρέτης.
-Όχι. Δεν επέστρεψε ακόμα;
-Όχι δεσποινίς. Θα πάω εγώ να τη ψάξω.


Κρύφτηκε κάτω από τα σκεπάσματα της απολαμβάνοντας επιτέλους την ησυχία. Ευτυχώς οι φωνές στο κεφάλι της είχαν σταματήσει οπότε μπορούσε να κοιμηθεί λίγο. Τώρα ήταν μόνη της οπότε όλοι θα την αγαπούσαν περισσότερο. Δεν είχε κανέναν να ζηλέψει.  
-Είσαι μια αδελφοκτόνος!!! 
Τρομαγμένη τινάχτηκε από το κρεβάτι της και είδε έκπληκτη έναν λαμπερό άντρα με φτερά μέσα στο δωμάτιο της.
-Ποιος είσαι;
-Εγώ είμαι Άγγελος Κυρίου. Και ήρθα να σου πω ότι από εδώ και στο εξής θα είσαι μια καταραμένη με την απαίσια πράξη που έκανες. Από εδώ και στο εξής δε θα είσαι ποτέ ευτυχισμένη. Θα χάσεις τα πάντα και τους πάντες. Μέχρι τώρα ήσουν πάντα εγωίστρια, αυθάδης, αγενής και ζηλόφθονη. Αδίκως ζήλευες την αδερφή σου ενώ εκείνη σε αγαπούσε. Είσαι μια αδελφοκτόνος και θα τιμωρείσαι για αυτή σου τη πράξη μέχρι να πεθάνεις.
Πριν προλάβει να του απαντήσει εξαφανίστηκε από τα μάτια της και είδε τον εαυτό της να κοιμάται μόνη της στους δρόμους, πεινασμένη και να κρυώνει.
-Όχιιιιιιιιι, φώναξε σα χαμένη ενώ μετά είδε το ταλαιπωρημένο σώμα της αδερφής της να τη πλησιάζει. 
-Γιατί; Γιατί με μισούσες τόσο Ευτυχία;
-Φύγε από το δωμάτιο μου! 
Δακρυσμένη της πέταξε το μαξιλάρι σκεφτόμενη όμως τα λόγια της. Όντως η Αγάπη δεν της έκανε ποτέ κακό σε αντίθεση με την ίδια. Ξάπλωσε στο κρεβάτι της και θυμήθηκε τα λόγια της λίγο πριν πεθάνει…
-Σε παρακαλώ… Έλα να συμφιλιωθούμε και να γίνουμε αγαπημένες…
Από τον θυμό της όμως δε την άκουσε. Τώρα κατάλαβε πόσο άδικη ήταν μαζί της. Όπως ήταν και ο Κάιν με τον Άβελ στη παλαιά διαθήκη. 
-Θεούλη μου συγχώρα με σε παρακαλώ. Υπόσχομαι να μη ξανακάνω ποτέ κακό σε κανέναν. Θα είμαι πιο καλή και ευγενική.    
Έκλεισε τα μάτια της νοιώθοντας τα δάκρυα να τη τσούζουν. Ξάφνου είδε να την αδερφή της να πέφτει ξαφνικά στο κενό και να της ζητάει βοήθεια. 
-Σε παρακαλώ Ευτυχία… μη μου κάνεις άλλο κακό… έλα να συμφιλιωθούμε… 
-Όχιιι. Πιάσε το χέρι μου. Σε παρακαλώ συγχώρεσε με. Δε θα σου ξανακάνω ποτέ κακό. Στο υπόσχομαι, της φώναζε προσπαθώντας να φτάσει το χέρι της.
Όταν κατάφερε και την έφτασε τη τράβηξε με δύναμη επάνω. Τότε ήταν που ξύπνησε τρομαγμένη. Πήγε γρήγορα στο παράθυρο και είδε την αδερφή της να παίζει ξανά στη βεράντα με τη κούκλα της. Την ίδια στιγμή, σαν από θαύμα η Αγάπη γύρισε το κεφάλι της όλο αγάπη και της χαμογέλασε ενώ η Ευτυχία της ανταπέδωσε ευτυχισμένη… 
Ακόμα και σήμερα γίνονται θαύματα…
Τίποτα δεν είναι αδύνατο…
Και ποτέ δεν είναι αργά για τίποτα…

*     *     *

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΝΑΚΟΥ

Γεννήθηκα στις 23-8-1982 στη Μυτιλήνη Λέσβου αλλά μεγάλωσα στην Αθήνα και είμαι τελειόφοιτη ΤΕΕ σαν βοηθός ιατρικών εργαστηρίων το 2001 ενώ το 2010 τελείωσα από το ΙΕΚ ΥΓΕΙΑ την ειδικότητα Νοσηλεύτριας Χειρουργείου. 
Στο παρελθόν εργάστηκα στο χημείο Περάματος της Shell Hellas σαν αναλύτρια, σα σερβιτόρα σε ξενοδοχείο και σα πωλήτρια ρούχων.
Από το 2010 έως και σήμερα εργάζομαι μόνιμα στη ΣΤΑΣΥ Σταθερές Συγκοινωνίες στο ιατρείο των Σεπολίων. 
Είμαι παντρεμένη και έχω ένα παιδί.
Έχω ασχοληθεί ερασιτεχνικά με το Τango Argentino, με το λάτιν, με το pole dancing και με τη ζωγραφική σε καμβά. 
Το 2013 παρακολούθησα ένα τρίμηνο σεμινάριο μουσικών ραδιοφωνικών παραγωγών γιατί λατρεύω τη μουσική και έτσι πραγματοποίησα εκπομπές σε ιντερνετικό σταθμό για ένα περίπου ένα εξάμηνο.

Μετά από αυτό άρχισα να γράφω το πρώτο μου βιβλίο “Το σπαθί του Μέρλοου- ο νεαρός μάγος”

*     *     *

ΑΝ ΘΕΣ ΚΑΙ ΣΥ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙΣ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ: 

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

ΚΑΙ ΣΤΗΝ 

ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΣΥΧΡΟΝΩΝ 

ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

ΠΑΤΗΣΕ 

Εδώ!